Munduko 99 estatutan lurra emeki-emeki basamortu bilakatzen ari da. Nazio Batuen Erakundearen hitzetan: “basamortutzea mundu-mailako ingurugiro-arazo nagusietako bat da”.
Hiltzen naizenean zerura joango naiz, hemen ifernuan bizi izan bainaiz ageri-agerian idatzita zuten txamarrak jantzi ohi zituzten estatubatuar soldaduek Vietnamgo gerra garaian. Haientzat ifernualdia 1975ean amaitu zen, baina vietnamdarrentzat gerraren ondorioak ez dira oraino itzali. Hala ere, orain bakea dastatzen eta pobreziatik irteteko ahaleginetan ari da Vietnam.
Ohizko bonbila baino 50 aldiz gehiago iraungo duen lanpara laster merkatuan izango dela iragarri zuten orain dela zenbait hilabete. Hala ere, argiztapenaren arloan behintzat, iraupen luzeko produktuek ez dute lortu oraino kontsumitzaileen arreta piztea.
Neguko gau polar hotz amaigabea. Laponian gaude, edo Groenlandian, edo Alaskan apika. Ilun da, baina oskarbi. Ortzian izarrak ageri dira, keinukari. Bapatean, nola ez dakigula, aurora ageri da, “iparraldeko argia”, zeruko oihal koloreanitza, naturak eskain dezakeen ikuskizunik
liluragarrienetakoa. Forma desberdinak, tamaina aldagarriak, kolorezko uhin ibiltariak. Orain bertan, orain urrun, argi sorginak zerua du jolastoki. Ioiak, magnetosfera, deskarga elektrikoak, ... diote adituek. Baina ikuskizunaren ederra, argi horren xarma, ezin dute zientzilariek azaldu. Aurora Euskal Herrian? Magnetosferak sorgailu elektriko gisa jokatzen du