Cando se utilizan as bases biolóxicas paira explicar o comportamento dun animal, o hábito e a tentación de facer una excepción connosco mesmos son grandes. E non só por aqueles que teñen una visión do mundo relixiosa e consideran ao home como algo único. Por motivos moi diferentes, moitos dos que se situarían no outro extremo da corda optaron pola mesma opción, atribuíndo unicamente á cultura e aos procesos de aprendizaxe, por exemplo, as diferenzas na natureza ou comportamento de homes e mulleres. Chegou a ser politicamente erróneo, nalgúns casos, reivindicar o contrario; dicir que somos o resultado da nosa historia evolutiva e do noso quefacer biolóxico, coma se tratásese de xustificar condutas que en nome da igualdade e os dereitos humanos consideramos discriminatorias.
Non creo que sexa mentira defender aquí. Tan absurdo como rexeitar de raíz as consecuencias da natureza biolóxico-evolutiva do ser humano é basear nelas os nosos valores éticos e sociais. Coñecemos os perigos denunciados polo abuso do darwinismo social e a falacia naturalista.
Con todo, ademais de adaptar o que somos, a bioloxía humana e a cultura humana proporcionáronnos ferramentas paira adaptar o que queremos ser. Desperdiciar ferramentas é non avanzar recoñecendo e comprendendo os efectos que a bioloxía e a cultura teñen sobre nós mesmos e entre si. O psicólogo Eduardo Fano di claramente nas páxinas interiores que, a pesar das adaptacións de centos de miles de anos, estudamos á especie humana coma se non influísen moitas das cuestións que afectan ao noso comportamento, e que ignoramos os fenómenos obvios.
A serie de reportaxes "Razoes de sexo" desta revista analiza desde o punto de vista biolóxico e evolutivo algunhas das características do comportamento humano: actitudes cara aos fillos, infidelidade e celos, monogamia e poligamia, homosexualidade... Falamos das causas do sexo e das consecuencias de ser animais sexuados. Sen excepción.