Baixo o título "Esperanza bioartificial", o tema central deste número céntrase nos desenvolvementos na creación de órganos e tecidos paira transplantes. Una das liñas de desenvolvemento céntrase nas células nai e o obxectivo é claro: crear en laboratorio os órganos ou tecidos que necesita utilizando células nai do paciente. O órgano funcional créase mediante o crecemento de células nai sobre a estrutura básica do órgano, ben a partir de una estrutura artificial ou a partir do órgano dun doante. A outra liña de desenvolvemento está a traballar no camiño das estruturas artificiais para que, nos casos nos que sexa posible, as pezas sintéticas cumpran a función de órgano ou sección perdida.
É evidente que os transplantes con estas técnicas son tan escasos como os espectaculares, e que aínda que o obxectivo é claro, o camiño e o resultado non están tan claros. Pódese consultar a viabilidade e escalabilidad destas liñas de traballo tanto a nivel técnico como económico. De feito, segundo cóntase nas páxinas interiores, a tecnoloxía de órganos bioartificiales foi capaz de producir una traquea e trasplantarla con éxito en poucos días, pero supuxo un custo paira o paciente de 350.000 euros.
Do mesmo xeito que a traquea, nos últimos poucos anos conseguiuse desenvolver e trasplantar ventrículos mecánicos, mandíbulas de titanio a medida ou córneas sintéticas a base de colágeno. Evitar a espera e o rexeitamento dun doante son as principais vantaxes dos órganos bioartificiales desde o punto de vista do transplante; desde un punto de vista máis xeral das investigacións médicas, todas as novas vías que se poderían desenvolver no percorrido obxectivo. Por exemplo, que cada vez máis células nai poidan aproveitarse paira recuperar funcións perdidas que non son órganos.
Os órganos bioartificiales e o medicamento regenerativa con células nai poden non ser nunca substitutos dos transplantes convencionais, pero non teñen por que facelo. Se se demostra que son viables e escalables, a complementariedad é un avance suficiente.