Límites
Na entrevista que o arqueólogo Joseba Ríos ofrécenos neste número, afirma que os científicos non teñen máis remedio que percorrer a fronteira entre a prudencia e as ideas innovadoras. A historia da ciencia está repleta de descubrimentos que foron rexeitados polos contemporáneos e que foron probados posteriormente con corrección (incluso os contrarios, que son máis fáciles de esquecer). Pero tendo en conta como se acumula o coñecemento científico, case pode dicirse que a característica propia das ideas que se converteron en fitos é a de nacer como una "herejía".
Así, na súa autobiografía, a astrónoma Cecilia Payne escribiu que "non hai máis pracer que atopar algo que non se poida entender segundo as ideas aceptadas". Payne foi un dos científicos que recibiu o reproche dos contemporáneos, xa que, tal e como el descubriu, as estrelas estaban formadas principalmente por hidróxeno e helio na década de 1920. Paira Rios, uno dos grandes incentivos do seu traballo é ter una idea, traballar con ela e, de súpeto, descubrir un descubrimento que a faga revolucionar.
En palabras de Payne, "ver que a medida que ascende o horizonte expándese" é o maior premio dunha carreira científica. Pero detrás desas palabras aparentemente idealistas hai tamén tenrura. E é que é como a historia dun científico que rompe co coñecemento científico do momento, Payne, quen tivo que facer fronte ás limitacións impostas pola sociedade de entón ás mulleres.
A súa carreira profesional e a súa vida material complicoulle ser muller científica na época que lle tocou. Chegou a querer que os traballos científicos publicásense de forma anónima. E contra o que queriamos pensar, as mulleres seguen recibindo una valoración máis baixa. Segundo os resultados dunha recente investigación publicada na revista PNAS, é diferente que John ou Jennifer presenten o mesmo curriculum paira un posto de investigador. A ciencia é una actividade humana que, na fronteira, non pon todos os límites no coñecemento.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
