Pombas de Skinner
Os animais sempre buscamos patróns, porque é importante paira a nosa supervivencia. Desgraciadamente, este desexo de atopar patróns lévanos a pensar que mesmo cando non hai ningún patrón atopámonos, é dicir, a enganarnos. E corremos o risco de camiñar como as pombas de Skinner, bailando a choiva uns e outros en terapias alternativas, convencidos de que todo, como a pomba, funciona.
Visto recentemente en televisión: Un pescador galego explica ao xornalista como se pesca o polbo. Una vez extraído da auga, o máis importante é golpealo contra as rocas, xa que no resto a súa carne queda moi dura. Nese golpeo hai que prestar moita atención: hai que darlle un número impar de golpes, nunca par. Con 13 ou 15 golpes queda moi brando e con 12, 14 ou 16 moi duro. Quen pasou toda a súa vida en polbo sabe perfectamente que e como facelo.
Eu nunca atrapei o polbo, menos golpeado contra as pedras, pero creo que ese comportamento non ten nin patas nin cabeza, e creo que ese pescador está á altura das pombas de Skinner, tratando de influír no que non se ve afectado. Se alguén quere convencerme pola contra, pódeme mostrar un mecanismo posible ou un experimento ben feito. Cantas veces non vemos este tipo de crenzas?
Por mencionar un tema que está a recobrar forza en Euskal Herria, estudei a Lúa, porque moitos creen que hai que ter en conta a lúa e non só no mundo rural. Quen cre que sabe algo disto cóntalle que a madeira hai que facela en lúa nova, xa que entón os troncos están en árido. Si, sei que a Lúa produce as mareas, pero tamén sei que a atracción gravitatoria da Lúa é dez millóns de veces menor que a da Terra, polo que dificilmente pode marcar diferenzas na cantidade de auga que ten un tronco. É máis, sei que a capacidade de acceso á auga das plantas (o seu potencial hídrico) está relacionada coa humidade da terra e o aire, que nun só día poden producir una diferencia moito maior que a atracción gravitatoria da Lúa durante todo o mes. Ademais, si este tema da auga fóra tan evidente, as árbores non terían que marchear na lúa nova e esmerarse en lúa chea? Non tiven en conta algo? Que esquecín? O mellor é consultar a expertos.
Falar con alguén que di saber moito da influencia da Lúa e facer algo cada vez máis incrible. En primeiro lugar, a da Lúa Nova á que me referín máis arriba, como o haxa, paira árbores cunha aresta de follas lisa. Paira os carballos e paira os que como el teñen o fío aserrado, a mellor época da lúa menguante (ou, segundo o pobo, lúa chea). Tratei de facer unha listaxe de especies de folla lisa e aserrada con algúns expertos, pero non coincidan! Paira un liso, e por tanto a cortar en lúa nova, paira o outro aserrado e diarrea. E aínda non atopei ningunha dúbida na súa clasificación.
Pero sigamos adiante. Como calquera experto explicarache, a Lúa ten una gran influencia non só paira o ambiente. Se non o tes en conta paira sementar ou plantar no campo, paira cortar o pelo, paira esparcir o estiércol, paira matar o porco e paira outros traballos da vida cotiá, tes que ver os vermellos. Quizais por iso a min gustoume o casco, quizais por iso empecei a despexalo...
Nestes casos, as relacións coa atracción gravitatoria da Lúa, coas mareas ou con quen queiras son cada vez máis escuras. Pero os expertos insisten en que si. E de súpeto aprenderás que, dito polo experto máis experto, hai outra cousa moi a ter en conta paira a ventilación, o sector, o corte de pelo, a expansión do excremento ou a matanza do porco: nunca esquezas que o venres cambia a Lúa, é dicir, que funciona coma se fose un cuarto menguante a pesar de estar na lúa nova. Claro, sen dúbida, e todos che contan, ademais, como podreceu a madeira nun caso no que non cumpriron a norma, abriuse o estiércol pero non creceu a planta, como se teceu o porco, que tiveron que tiralo todo. E o motivo desta cuestión dos venres? Moi simple: Xesucristo foi asasinado o venres.
Esta cuestión da Lúa, do mesmo xeito que outras crenzas antigas, terá un gran interese etnológico. Moitos afirman que manter estes vellos costumes non supón ningún dano. Un amigo meu, con todo, está aburrido de organizar a súa vida en función da Lúa, pero dicirlle ao avó que ese fin de semana tes outro plan, que a próxima vez abriredes o excremento.
Preocúpame una cousa: ver o que nos enganamos, como a xente moderna, ben adestrada, cae unha e outra vez na crenza e o anticientifismo. O que na Idade Media era comprensible hoxe paréceme inescusable. Pero bo, o mundo está cheo de pombas de Skinner.
Noutro caso terei que escribir con homeopatía.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
