EHUko Immunologia, Mikrobiologia eta Parasitologia Saileko ikertzailea, eta irakaslea Medikuntza eta Erizaintza Fakultatean
Algúns medicamentos, e en especial os antibióticos, utilizáronse desde principios do século XX para controlar e destruír bacterias que danan ao home. Sen dúbida, este uso foi moi beneficioso para reducir as enfermidades infecciosas e as mortes que se produciron. Con todo, leste mesmo uso supuxo unha das maiores ameazas para a saúde pública do século XXI: a resistencia. Sen dúbida, o desenvolvemento de resistencias é un proceso inevitable, xa que é unha característica natural da evolución e vida das bacterias. O problema é que este proceso de adaptación acelerouse e ampliado nos últimos anos en todo o mundo. Unha das principais causas foi a falta de conciencia e coñecemento sobre o mal uso e abuso dos antibióticos, tendo en conta o uso humano, animal ou ambiental.
Hai uns anos, unha revisión no Reino Unido suxeriu que para o ano 2050 a resistencia aos antimicrobianos podería matar a 10 millóns de persoas ao ano. Algúns críticos cuestionan esta estimación, pero na actualidade en Europa máis de 35.000 mortos relaciónanse con este problema, 100 persoas ao día! Limitándose ao Estado español, serían 8 mortes ao día polo problema da resistencia aos antimicrobianos.
Nun estudo realizado en 2019 avaliáronse diferentes patóxenos e diferentes combinacións de medicamentos, estimándose que case 5 millóns de mortes estaban directamente relacionadas coa resistencia dos fármacos.
Un dos principais retos da loita contra a resistencia aos antimicrobianos é comprender a súa verdadeira dimensión, especialmente en países onde a vixilancia e os datos son escasos, para poder desenvolver estratexias eficaces de prevención e control. En definitiva, tamén viaxan bacterias multirresistentes que poden estenderse en poucas horas dun país a outro.
Para facer fronte a esta carga é imprescindible contar con sistemas sanitarios sólidos. Ante unha enfermidade infecciosa é necesario un diagnóstico rápido e elixir o mellor antibiótico. O coidado dos microorganismos é fundamental para observar a súa evolución. E si aparece resistencia, convén ter coñecementos e capacidade para elixir os antimicrobianos máis axeitados. Os profesionais prescriptores de antibióticos deben estar formados en todo momento, coñecer os problemas e as novidades que existen para realizar o seu traballo de forma eficaz.
No caso dalgunhas bacterias, o problema é enorme e os medicamentos que hai na actualidade son poucos útiles. Hai que impulsar grandes investigacións e investimentos, tanto públicas como privadas, para atopar novos antibióticos.
As estratexias de prevención deberían incrementar as taxas de vacinación e desenvolver novas vacinas. Si prevense a enfermidade infecciosa mediante unha vacina, non será necesario prescribir antibióticos. Desta forma reduciríase o uso de fármacos.
Si non houbese antibióticos eficaces, a cirurxía, o transplante ou a quimioterapia converteríanse en procesos moi perigosos, xa que as infeccións que habitualmente traen estes procesos non se dominarían.
Este uso irracional e descontrolado de antimicrobianos é, xunto coa natureza das bacterias, o responsable desta “pandemia silenciosa”. A implantación de solucións é tarefa de todos e debemos polas canto antes. O obxectivo é, por tanto, reducir o desenvolvemento e propagación da resistencia aos antibióticos e garantir a súa dispoñibilidade permanente, garantindo o concepto de Saúde Única, é dicir, tendo en conta aos seres humanos, aos animais e ao medio ambiente.