Moitas árbores, poucos tipos
As árbores máis vellas do mundo están en perigo de extinción. As coníferas foron testemuñas dos dinosauros e proliferaron e proliferaron desde entón. No mesozoico, as plantas con flores abandonaron grandes bosques e desapareceron moitas especies de coníferas. Na actualidade, algúns tipos de coníferas só sobreviven mediante cultivo humano. A maioría das especies que quedan dependen de equilibrios ecolóxicos illados e facilmente fracturables, a maioría en latitudes pequenas e tropicais. Aínda que os bosques do norte son grandes, son moi poucas as especies que os forman.
Doutra banda, as coníferas máis antigas presentan os crecementos máis lentos. Téntase rexenerar os ecosistemas de coníferas que se reducen, pero non é tarefa fácil, por exemplo na illa de Nova Caledonia, no Pacífico, viven 43 tipos de coníferas que non se atopan en ningún outro lugar, nun chan moi rico en metais e que se enfrontan á competencia mineira.
No entanto, desde o punto de vista comercial, a oferta de coníferas tamén é notable, como é o caso da Muela do Pacífico (Taxus brevifolia), na que se extrae un medicamento chamado taxol contra o cancro.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
