Que é bo e que mal

Galarraga Aiestaran, Ana

Elhuyar Zientzia

Publicado en Berria o 11 de maio de 2021

zer-den-eta-zer-gaitz
Cando una moza anda pola rúa coa máscara Ed. Dorieo/CC 4.0

Temos un ambiente confuso, ás portas do verán. A situación de alarma finalizou, en peor situación epidemiolóxica que cando se estableceu, e é comprensible o enfado e descontento do médico da UCI Felix Zubia Olaskoaga, con xuíces, políticos e cidadáns irresponsables. Segundo recoñeceu a Ponte o domingo en BERRIA, senten abandonados; un momento similar sinalou a enfermeira Ane Pescador Uralde. A pesar de non negar a gravidade da peste, moita xente alegrouse de que algunhas medidas restritivas anuláronse. Algúns levaban meses sen ver aos seus amigos íntimos e familiares, sen ir á costa ou á zona favorita, ou sen traballar polo rigor de horarios e limitacións. E todo isto tamén afecta á saúde.

Co obxectivo de dar solución a esta situación, académicos e profesionais de diferentes ámbitos recolleron una reflexión colectiva e propostas concretas no documento denominado Libro Branco do covid-19. O obxectivo dos autores é dobre: animar á sociedade a reflexionar e ofrecer ás autoridades ferramentas paira tomar decisións baseadas na ciencia. Mentres tanto, o día a día de moitas persoas está bastante lonxe diso e, pouco ou máis, existe a preocupación de que non esquezan as medidas preventivas. O sociólogo Josep Lobera Serrano identificou cinco factores principais que inflúen niso: a percepción do risco; o pago das medidas; o comportamento dos demais; a confianza nos responsables sanitarios; e o pensamento conspiránico. Segundo Lobera, o máis importante é o custo das medidas, xa que a necesidade de cumprilas non afecta por igual a todos.

Entre os colectivos máis desfavorecidos atópanse os mozos. Por iso, Lobera propón ofrecer alternativas seguras de socialización aos mozos e lembra que as campañas máis efectivas contra a sida non eran as que esixían celibato, senón as que impulsaban o sexo seguro. Ademais, a medida que avanza a vacinación, o paradoxo será cada vez máis evidente: os maiores estarán inmunizados e terán a posibilidade de relaxar algunhas medidas, mentres que os mozos terán que seguir cumprindo rigorosamente, aínda que se sabe, que se se contaxia, moitos superarían a infección sen síntomas.

Neste porto, á marxe do que as normas prohiben e autorizan, convén subliñar o bo e o malo desde o punto de vista científico. En primeiro lugar, a OMS recoñeceu o que os investigadores demostraron hai tempo: o principal medio de transmisión do virus son os aerosois. Por tanto, o risco de contaminación diminúe considerablemente ao aire libre. Se estás entre a xente, a máscara segue sendo imprescindible, pero calquera actividade é máis segura fose que dentro.

Neste sentido, mencionouse con frecuencia que os interiores dos bares e restaurantes son lugares perigosos, xa que é necesario retirar a máscara de comida e bebida. Así, tras analizar vinte estudos que mediron o impacto epidemiolóxico das medidas adoptadas na hostalaría en España, concluíron que o peche da hostalaría é efectivo paira reducir a incidencia, especialmente no interior. A hostalaría de Hego Euskal Herria, tanto interna como externamente, nesta que está aberta. E á marxe dos bares, entre as cousas que se poden facer ao aire libre atópase o exercicio físico: camiñar, patinar, correr, sacar o can, xogar cos nenos… Nunha investigación realizada no Hospital San Carlos de Madrid, demostraron que nos hospitalizados polo covid-19, os que facían exercicio tiñan oito veces menos probabilidades de morrer que os que levaban una vida sedentaria. Outra boa razón paira saír fóra.

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila