Que é bo e que mal
Publicado en Berria o 11 de maio de 2021
Temos un ambiente confuso, ás portas do verán. A situación de alarma finalizou, en peor situación epidemiolóxica que cando se estableceu, e é comprensible o enfado e descontento do médico da UCI Felix Zubia Olaskoaga, con xuíces, políticos e cidadáns irresponsables. Segundo recoñeceu a Ponte o domingo en BERRIA, senten abandonados; un momento similar sinalou a enfermeira Ane Pescador Uralde. A pesar de non negar a gravidade da peste, moita xente alegrouse de que algunhas medidas restritivas anuláronse. Algúns levaban meses sen ver aos seus amigos íntimos e familiares, sen ir á costa ou á zona favorita, ou sen traballar polo rigor de horarios e limitacións. E todo isto tamén afecta á saúde.
Co obxectivo de dar solución a esta situación, académicos e profesionais de diferentes ámbitos recolleron una reflexión colectiva e propostas concretas no documento denominado Libro Branco do covid-19. O obxectivo dos autores é dobre: animar á sociedade a reflexionar e ofrecer ás autoridades ferramentas paira tomar decisións baseadas na ciencia. Mentres tanto, o día a día de moitas persoas está bastante lonxe diso e, pouco ou máis, existe a preocupación de que non esquezan as medidas preventivas. O sociólogo Josep Lobera Serrano identificou cinco factores principais que inflúen niso: a percepción do risco; o pago das medidas; o comportamento dos demais; a confianza nos responsables sanitarios; e o pensamento conspiránico. Segundo Lobera, o máis importante é o custo das medidas, xa que a necesidade de cumprilas non afecta por igual a todos.
Entre os colectivos máis desfavorecidos atópanse os mozos. Por iso, Lobera propón ofrecer alternativas seguras de socialización aos mozos e lembra que as campañas máis efectivas contra a sida non eran as que esixían celibato, senón as que impulsaban o sexo seguro. Ademais, a medida que avanza a vacinación, o paradoxo será cada vez máis evidente: os maiores estarán inmunizados e terán a posibilidade de relaxar algunhas medidas, mentres que os mozos terán que seguir cumprindo rigorosamente, aínda que se sabe, que se se contaxia, moitos superarían a infección sen síntomas.
Neste porto, á marxe do que as normas prohiben e autorizan, convén subliñar o bo e o malo desde o punto de vista científico. En primeiro lugar, a OMS recoñeceu o que os investigadores demostraron hai tempo: o principal medio de transmisión do virus son os aerosois. Por tanto, o risco de contaminación diminúe considerablemente ao aire libre. Se estás entre a xente, a máscara segue sendo imprescindible, pero calquera actividade é máis segura fose que dentro.
Neste sentido, mencionouse con frecuencia que os interiores dos bares e restaurantes son lugares perigosos, xa que é necesario retirar a máscara de comida e bebida. Así, tras analizar vinte estudos que mediron o impacto epidemiolóxico das medidas adoptadas na hostalaría en España, concluíron que o peche da hostalaría é efectivo paira reducir a incidencia, especialmente no interior. A hostalaría de Hego Euskal Herria, tanto interna como externamente, nesta que está aberta. E á marxe dos bares, entre as cousas que se poden facer ao aire libre atópase o exercicio físico: camiñar, patinar, correr, sacar o can, xogar cos nenos… Nunha investigación realizada no Hospital San Carlos de Madrid, demostraron que nos hospitalizados polo covid-19, os que facían exercicio tiñan oito veces menos probabilidades de morrer que os que levaban una vida sedentaria. Outra boa razón paira saír fóra.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
