Os tests non son chave de ouro
Publicado en Berria o 22 de abril de 2020
Non é posible noutras prazas, e nas redes sociais reúnense (somos) expertos, opinadores, curiosos e entretidos. Nestes casos, a información confúndese con crenzas e mentiras, polo que convén sacala temporalmente do remolino e mirala desde fóra. Así me fixei na frase que doutra maneira pasaría desapercibida: «A ciencia ten as súas limitacións e hai que explicalas».
Mario Fontan Vela, médico especializado en Medicamento Preventivo e Saúde Pública, foi expulsado en Twitter ao explicar a nulidade de posibles pasaportes serológicos. De feito, está bastante estendido que os tests e os seus «pasaportes» sexan a chave de ouro paira saír do confinamento. Segundo esta opinión, si una persoa dá positivo nun test que detecta anticorpos, sabería que sería inmune. Non tería risco de reinfección nin de contaxio. Por tanto, tería pasaporte inmunitario ou serológico e non tería que tomar medidas preventivas.
Esta proposta expón cuestións éticas e legais. Entre outras cousas, ao non poder realizar o test a toda a cidadanía, como elixir a quen facelo? Pero, á marxe diso, non ten base científica. A investigadora Smriti Mallapaty, na revista Nature, insiste en que a capacidade dos tests hase sobrevalorado e os límites dos mesmos son demasiado reducidos. Michael Busch, director do Instituto Vitalant, autor dos anticorpos, declarou aínda máis brutal: «É mellor non facer test que un mal test».
Os tests son imprescindibles paira saber canto se estendeu e a quen afectou a pandemia. Os tests anticorpos non detectan o virus, senón algunhas das defensas dos infectados contra os virus. De feito, o sistema inmunitario utiliza diferentes mecanismos paira superar a infección, sendo un deles os anticorpos, non todos iguais.
Os tests que se están elaborando son moi variados e non todos son suficientemente eficaces e fiables. E é que se desenvolveron e lanzado moi rápido, xa que a demanda é moi alta, pero normalmente paira validarla habería que facer máis probas con máis persoas. En consecuencia, algúns dos tests utilizados non son fiables.
Pero iso non é todo. Aínda non está claro si todos os infectados xeran anticorpos. O estudo de 175 persoas que enfermaron e curaron rapidamente co COVID-19 demostrou que dez delas non crearon anticorpos neutralizantes.
Tamén hai que ter en conta o tempo. De feito, os anticorpos non se producen inmediatamente. Por tanto, pode suceder que alguén que superou a infección dea negativo, xa que aínda non transcorreu o tempo suficiente paira crear anticorpos.
Dos estudos realizados cos monos despréndese que os curados non poden volver enfermar. Nas persoas pensan que será así, ou que en caso de enfermar terán síntomas leves. Pero aínda é pronto paira confirmar. E non saben nin canto dura a inmunidade. Outra pregunta é si os anticorpos (superados e protexidos) son capaces de transmitir a infección (contaxiar aos demais). Paira ter pasaporte, este debería ser un requisito indispensable. Con todo, tampouco poden garantilo. En Alemaña, nun estudo realizado con pacientes hospitalizados con covid-19, comprobouse que ao cabo dunha semana, a metade dos pacientes tiñan anticorpos, aínda que seguían tendo virus no corpo.
É comprensible que a xente queira respostas e pida respostas aos científicos. As autoridades tamén se fixeron cargo delas. Ante iso, cabe lembrar o devandito polo físico Jim Ao-Khalili en The Guardian: «A dúbida é fundamental na ciencia. Con todo, paira os políticos é un indicio de debilidade»
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
