Ciclo Miller en motores de explosión
Nos motores de explosión que funcionan con pistones e bielas existen dúas vías paira mellorar o rendemento: aumentar a relación de compresión e alargar a propagación tras a explosión. Nos motores clásicos de catro tempos, con todo, a taxa de compresión non pode elevarse por encima dunha medida, xa que a mestura de combustible e aire antes de que o pistón chegue ao momento superior se inflama espontaneamente.
Por outra banda, a fase de expansión non pode prolongarse sen aumentar a relación de compresión. De feito, o volume que se despraza cando o pistón sobe na compresión é o mesmo que o que se despraza na propagación dos gases queimados cara abaixo tras a explosión. A relación de expansión é, por tanto, igual á relación de compresión.
Esta barreira pódese evitar en motores con inxección grazas ao ciclo Miller. A casa Mazda mellorou o ciclo de Miller e o tempo de compresión é basicamente máis curto que o de expansión, xa que as válvulas de absorción dispáranse máis tarde.
As catro fases do motor de explosión son:
- O pistón comeza a aspirar aire de arriba abaixo desde a válvula de absorción que está aberta.
- Cando o pistón comeza de abaixo a arriba, na primeira quinta parte do percorrido do pistón mantense aberta a válvula de absorción (2ª. A compresión realízase nos outros catro quintos (figura 2.b). Imaxe). Por tanto, na compresión utilízanse catro quintas partes do percorrido.
- Cando o pistón está arriba inxéctase combustible e o pistón toma de arriba abaixo a forza de propagación dos gases queimados en todo o percorrido.
- Cando o pistón chega de abaixo cara arriba, os gases queimados van fóra da válvula de escape.
Por tanto, o empuxe dos gases queimados recóllese nun percorrido máis longo que nun motor convencional coa mesma relación de compresión. Como consecuencia, o rendemento do motor é mellor e os enxeñeiros de Mazda esperan reducir o consumo de combustible entre un 10-15%.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
