Que máis se necesita para que as institucións deteñan o labor de infraestrutura?
Esta é a pregunta que nos facemos os que seguimos interesados e preocupados por todo o relacionado co encoro de Itoiz.
O último impulso que me faltaba á hora de redactar este artigo de opinión foi a actitude mostrada pola organización UICN, que aglutina á maioría de grupos ecoloxistas de todo o mundo nos últimos días, contra o encoro de Itoiz.
A esta posición hai que engadir, ademais das investigacións serias e científicas realizadas por SEO, a estación ornitolóxica de Doñana, as súas 14 biólogos e ICONA, as opinións de todos os grupos ecoloxistas de Greenpeace, CODA e Euskal Herria en contra da construción do encoro.
Con todo, basta con achegarse a esta marabillosa contorna paira detectar o enorme impacto ambiental que supón a construción do encoro. Este belo territorio navarro prepirenaico conservou importantes bosques autóctonos, polo seu carácter de transición entre a rexión eurosiberiana e a mediterránea, caracterizada pola súa gran diversidade de vida.
Ademais, a escasa incidencia humana na rexión, permitiu manter a abundante fauna que alberga tamén o quebrantahuesos (Gypaetus barbatus), moitas das especies animais presentes na zona diminuíron considerablemente a súa extensión nos últimos anos.
Si a todo isto sumámoslle una marabillosa beleza paisaxística apoiada polos cencerros de Osa, Iñarbe e Txintxurrenea, reavívase a dúbida de que a necesidade do encoro é suficiente paira destruír toda esta riqueza biolóxica.
O peor é que non está nada claro o uso que se vai a dar á auga do encoro. Os argumentos utilizados até agora non son nada serios:
Estamos ante un dos maiores ataques ecolóxicos que tivemos nos últimos anos e as razóns que levaron a xustificar esta infraestrutura non están nada claras.
Que máis se necesita paira parar esta masacre?