O segredo dos incisivos afiados dos roedores reside no cultivo do esmalte. Na maioría dos mamíferos, incluído o home, o esmalte cobre todo o dente, pero nos roedores o esmalte só crece na parte externa do dente, en contacto cos beizos. A medida que se van usando os incisivos, vaise rompendo a parte interna, xa que falta a protección do esmalte, pero non a exterior, afiando o dente.
Irma Thesff e os seus compañeiros da Universidade de Helsinqui explicaron esta asimetría nos xenes: o proceso está controlado polo xene que codifica a proteína chamada follistatina.
Paira a investigación utilizaron ratos modificados xeneticamente. Observaron que os dentes dos ratos que faltaban a este xene crecían completamente recubertos de esmaltes, e que nos dentes dos programados paira producir demasiada follistatina non había ningún esmalterio. Ademais, observando os ratos sen transformar, observouse que na zona sen esmalteras producíase máis follistatina.