Organizando os axentes da enfermidade paira coñecer mellor a esclerose múltiple
A esclerose múltiple é una enfermidade moi complexa e heteroxénea. Son moitos os factores que inflúen na súa aparición. Por unha banda hai factores xenéticos, pero doutra banda hai que ter en conta factores ambientais como o sexo, o metabolismo da vitamina D, o virus de Epstein-Bar, etc. Ademais, aínda non se coñecen os mecanismos moleculares que inflúen na evolución da enfermidade.
Investigadores do Departamento de Xenética, Antropoloxía Física e Fisiología Animal da UPV/EHU investigaron as interaccións entre algúns destes factores. Paira iso utilizaron a análise de rede. Segundo Haritz Irizar, membro do equipo de investigación, describindo as interaccións estatísticas de todos os factores, estes agruparíanse en grupos, xa que non todos interactúan con todos, o que permitiría utilizar estes grupos paira definir subtipos da enfermidade e clasificar aos pacientes en grupos moito máis homoxéneos. Segundo el, hai máis dunha patoloxía molecular baixo o paraugas clínico coñecido como esclerose múltiple, e a análise de rede é útil paira construír un mapa etiológico da enfermidade: un mapa de causas e relacións entre elas. "Isto aumentaría considerablemente as posibilidades de investigación", conclúe.
Nos traballos de investigación realizados até o momento, en xeral, tendeuse a estudar con detalle os sistemas biolóxicos pequenos, "pero si logo non integramos a información destas partes do sistema en ámbitos globais, nunca chegaremos a comprender o sistema completo", afirmou o investigador. Así, no campo da biomedicina está a fortalecerse a análise de redes, onde se abandonan os detalles e recóllense e investigan as conexións ou interaccións (físicas, estatísticas...) entre elementos de todo o sistema.
Mediante a análise de rede, os investigadores conclúen que a enfermidade non segue os mesmos patróns paira homes e mulleres. O mecanismo polo que a variante dun xene relacionado co risco investigado incide na aparición da enfermidade, demostrou que esta variante só produce perigo nas mulleres (esta variante é o alelo 15:01 do xene HLA-DBR1).
Así mesmo, comparando mostras de pacientes e persoas sas, analizáronse as alteracións na expresión global dos xenes tanto na fase de aparición como na de emisión. Así, descubriron que os mecanismos moleculares asociados ao patrón de reemisión de brotes son diferentes en mulleres e homes.
Por último, combinando e comparando os datos de investigación, obtívose una lista de pequenos ARNs non codificadores que poden ser utilizados paira futuras intervencións terapéuticas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
