Investigadores da Universidade de Tolosa (Francia) calculan que as instalacións de investigación espacial emiten anualmente 1,2 millóns de toneladas de CO2. Polo menos un terzo do CO2 corresponde a misións espaciais. E prevén que o telescopio James Webb emita 300.000 toneladas de CO2.
Á vista dos resultados, conclúen que a investigación espacial non é sustentable como se fai actualmente. Segundo os investigadores, un debate político é como se materializará o acordo de París e, en consecuencia, como se debe reducir a emisión de CO2 por países; si débese distribuír da mesma maneira entre todos os seres humanos do planeta, ou se algúns países deberían asumir una taxa maior. Pero, mesmo se se repartise o mesmo entre todos, neste momento cada astrónomo debería reducir 20 veces a emisión de CO2 que xera a súa actividade. Se non, debería reducir aínda máis.
O cálculo realizouse seguindo a metodoloxía desenvolvida pola Axencia francesa de Transición Ecolóxica. Até agora, cando se quixo calcular a pegada astronómica, analizouse a influencia das viaxes do investigador a congresos académicos e das supercomputadoras, pero se descartaba a das instalacións. Nesta ocasión consideráronse as instalacións de 50 misións espaciais e 40 telescopios. Ademais do CO2 que emiten na súa actividade, consideraron todo o ciclo de vida. Os resultados foron publicados na revista Nature Astronomy.
Buraco negro de confidencialidade
Diversos organismos cuestionaron os datos argumentando que a metodoloxía non é suficientemente fina. Con todo, os investigadores aclararon que o sector das investigacións espaciais é un campo especialmente difícil, xa que as esixencias de confidencialidade son tan elevadas que aparecen dificultades en cada un dos casos nos que se pretende calcular a pegada. Denuncian que a escaseza de datos públicos é realmente grave e que aínda que se recoñeza a necesidade de afinar a metodoloxía, os datos son válidos como primeira estimación e dignos de ser tidos en conta.
Ciencia lenta e sólida
Os científicos sinalaron que hai que cambiar a forma de levar a cabo a investigación espacial e analizaron as medidas a adoptar paira ser sustentables, tendo en conta que calquera infraestrutura que se faga agora vai condicionar a sustentabilidade das décadas. En primeiro lugar, rexeitouse o actual ritmo de execución de novas infraestruturas e cuestionouse a existencia dun orzamento de CO2 paira facer máis infraestruturas.
Doutra banda, chaman á integración do movemento Slow Science nas investigacións astronómicas, sinalando que en lugar de buscar constantemente novos datos, habería que facer una explotación máis integral dos datos xa existentes, que hai que dedicar máis tempo á ciencia para que os investigadores poidan dispor de tempo paira levar a cabo a investigación científica dunha maneira máis serena e profunda, e que hai que reducir a presión paira publicar investigacións rapidamente, e investir máis diñeiro paira adaptar as infraestruturas existentes cara á sustentabilidade.