Reprogramar células maduras paira obter células nai (células nai inducidas) atoparon novas vías en dous estudos diferentes. Por unha banda, investigadores do Centro de Medicamento Regenerativa de Barcelona (CMRB) e do Instituto Salk de California demostraron que as células adultas son máis plásticas do esperado e que os xenes que até agora se utilizaban paira reprogramar poden ser substituídos por outros. Doutra banda, investigadores da Universidade de Beijing han reprogramado as células de rato sen utilizar ningún xene, utilizando unicamente compostos químicos.
Shinya Yamanaka presentou en 2006 a súa primeira receita paira reprogramar células adultas. Esta receita consiste basicamente na introdución de catro xenes activos en células embrionarias en células adultas. Estes xenes introducidos reprogaman a célula adulta e convértena en pluripotente. O problema é que dous destes xenes son oncogenes (OCT4 e SOX2), é dicir, con risco de tumores. Por iso, desde entón realizáronse múltiples intentos de crear células nai sen utilizar estes xenes, pero até agora non se conseguiu reprogramar as células sen ter que utilizar polo menos uno deles (OCT4). Pero agora conseguírono por dúas vías.
Na investigación dirixida por Juan Carlos Izpisua, do Instituto Salk, demostrouse con células humanas que non é necesario utilizar estes xenes activos pero silenciados nas células embrionarias adultas. O traballo, publicado na revista Cell Stem Cell, demostrou que con outro sete xéneros activos en células adultas tamén se poden reprogramar as células. Son xenes con diferentes funcións e os investigadores creen que atoparán máis. Ademais, subliñaron que o importante non é ter un xene ou outro, senón que é o que demostra que as células adultas son máis flexibles do que cabería esperar e que poden existir varias vías de reprogramación.
Os investigadores de Beijing utilizaron outra vía. Eles traballaron con células de rato e conseguiron reprogramarlas sen ningún xénero. Buscáronse compostos paira substituír os xenes reprogramadores. Tras buscar entre 10.000 moléculas pequenas, conseguírono cun cóctel formado por sete compostos. Obsérvase una reprogramación do 0,2% das células adultas tratadas, o que supón una eficacia comparable a outras técnicas. Paira demostrar que as células reprogramadas eran verdadeiramente pluripotentes, introducíronas nos embriones de rato e viron que deron os principais tipos celulares. O traballo foi publicado na revista Science.