Emilio Segre, físico nuclear italiano que obtivo o Premio Nobel en 1959, faleceu o pasado 22 de abril en Lafayette, California. Segre naceu o 1 de febreiro de 1905 no pobo tiboli de Lazio.
Segre é coñecido sobre todo polo seu traballo en física nuclear, pero empezou a traballar como físico atómico. En 1930-32 traballou sobre as liñas prohibidas dos espectros atómicos e o efecto Zeeman.
No centro do segre, Fermi á esquerda e o xaponés Hideki Iukaua á dereita.En 1934 comezou a traballar en física nuclear no equipo dirixido por Enrico Fermik na universidade de Roma. Participou na investigación dos primeiros isótopos radioactivos obtidos por bombardeo de uranio e torio con neutróns; no descubrimento dos neutróns ásticos e da ampla sección dos núcleos de tamaño medio e alto respecto destes. Pola súa banda, Segre descubriu os isótopos dunha vida relativamente larga do elemento 43. Este novo elemento chamouse tecnecio, que en grego significa “artificial”. A tecnecion conseguiuse bombardeando protones o molibdeno.
En 1938 foise ás armerías de Iparralde fuxindo do fascismo. En 1943-46 logrou o desenvolvemento da bomba atómica, participando no proxecto Manhattan. Estudou a fisión espontánea do uranio e do plutonio como xefe do grupo.
Ao finalizar a guerra volveu á universidade californiana de Berkeley. Nela estudou a dispersión de protones/protones e protones/neutróns utilizando feixes de protones non polarizados.
A continuación empezou a traballar no acelerador de partículas Bebatroi de Berkeley, onde se colocaron protones e núcleos. Este traballo permitiulle localizar o antiprotón.
Premio Nobel polo descubrimento do antiprotón.