O vento solar ten propulsión magnética
A instrumentación da sonda xaponesa Hinode axudou a comprender a formación do vento solar. Utilizando dous telescopios con sondas, un de raios X e outro óptico, os astrónomos investigaron a zona entre a superficie do Sol e a coroa. Desde alí vértense os feixes de partículas cargadas que chegan até a Terra, é dicir, o vento solar. A clave da vertedura é o choque de campos magnéticos con carga oposta.
Os astrónomos levan tempo sospeitando que os campos magnéticos participaban na vertedura. De feito, a hipótese máis estendida é que os campos xeran ondas magnéticas, ondas Alfven, e xunto a elas feixes de partículas de vento solar. Con todo, non foi posible confirmar esta hipótese co instrumental utilizado até a data paira a investigación solar.
Isto foi solucionado polos instrumentos da sonda Hinode, dotada de ferramentas de alta resolución. O telescopio de raios X e o telescopio óptico han analizado as ondas e feixes de partículas de Alfven. Os astrónomos consideraban que o número de partículas emitidas ao día é baixo, pero coa instrumentación de Hinode han visto que se produce aproximadamente 240 veces ao día. O estudo deste fenómeno concluíu que expulsa os feixes de partículas pola forza dos campos magnéticos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
