Comezan a desenvolverse o test de saliva capaces de detectar covid-19
As mostras necesarias paira detectar o covid-19 no ser humano obtéñense por medio de paus de algodón, pero esta técnica presenta algúns inconvenientes. Entre outras cousas, moitas veces o proceso pode resultar desagradable paira o paciente e o persoal sanitario que está a tomar mostras debe actuar con coidado paira non contaxiarse. Por iso, os investigadores comezan a acelerar o desenvolvemento de técnicas de detección rápida e sinxela do virus SARS-CoV-2.
Científicos da Universidade de Yale (EEUU) desenvolveron un procedemento paira a análise dunha mostra de saliva do paciente. Neste caso, o paciente só ten que tombarse nun recipiente, sen ter que meter escarvadentes polo nariz. A esta mostra engádeselle una encima chamada proteinasa K, que posteriormente é quentada sen ter que extraer o ARN do virus.
A principios de agosto púxose a disposición da comunidade científica un artigo científico provisional que explica a técnica e que, con carácter de urxencia, o procedemento fora aprobado pola Administración de Alimentos e Medicamentos (FDA) de EEUU paira o día 15. Na actualidade, a revista The New England Journal of Medicine publicou o uso da técnica que denominou Saliva Direct.
Investigouse con 70 pacientes. Seguindo o procedemento habitual, a todos eles tomáronselles mostras de faringe con escarvadentes de algodón ao entrar no hospital, pero posteriormente os investigadores tomaron novas mostras de saliva. Coa nova técnica, estas mostras salivales atoparon máis ARN do virus SARS-CoV-2 que os orixinais, manténdose durante máis tempo dispoñible paira análise. Por tanto, os investigadores afirman que as mostras tomadas por saliva teñen polo menos o mesmo valor que as tomadas por faring. Tamén se realizou a proba con 495 profesionais sanitarios asintomáticos e en 13 casos púidose detectar o virus na saliva. As análises posteriores realizados no laboratorio confirmaron estas infeccións.
Hai que aclarar que os procesos que se axilizan son os de toma de mostras e obtención de ARN. En ambos os casos é necesario un procesado posterior en laboratorio, mediante a realización de prestixiosos tests de PCR que utilizan a reacción en cadea da polimerasa paira determinar se realmente existe ARN do virus.
A Universidade de Yale non é, por suposto, o único desenvolvemento que persegue a detección rápida da enfermidade. Por exemplo, investigadores da Universidade Carlos III de Madrid desenvolveron un test rápido, de fácil manexo fóra do sistema sanitario. Tamén neste caso, a proba utiliza saliva, pero en lugar de ter o ARN do virus no punto de mira, detecta dous anticorpos creados polo sistema inmunitario paira combater a enfermidade. Os resultados pódense ver nunha tira reactiva que di estar lista en 12 minutos e segundo o anticorpo detectado pódese deducir se un amigo ten virus ou superou a enfermidade e desenvolveu inmunidade a longo prazo.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
