Aquí tes o VIII libro “Comentarios Reais” escrito por Garcilaso. Adaptación dunha parte tomada do capítulo que trata sobre o Quipus:
"Contábase a través de fíos
e nós e existía o convencemento dos cuantificadores. Os indios fabricaban fíos de varias cores, uns dunha soa cor, outros de dúas cores, outros de tres e outros de máis cor. Tanto as cores simples como as mesturas tiñan o seu significado. Os fíos eran curvos, de tres ou catro filamentos, tan grosos como o eixo de ferro da hilatura, con tres cuartas partes de lonxitude (1,2 m). Todas elas estaban cordadas noutro fío principal. Atendendo á cor de cada fío sabían cal era a información que tiña o fío, por exemplo, o amarelo indicaba ouro, a branco prata e o vermello as guerreiras.
Algúns deles tiñan colgando outros carniceiros do mesma cor; por exemplo, si nun fío estaban numerados homes ou mulleres dunha determinada idade —considerábase que todos estaban casados—, os citados canecillos daban o número de viúvas desa idade. Este tipo de cálculos realizábanse ademais anualmente.
Os nós das cordas eran indicadores de diferentes ordes, individuais, decimais, porcentaxes, milleiros, dez mil, e dificilmente víanse os nós correspondentes ao cen mil, xa que como cada pobo facía o seu propio cómputo e cada capital do seu distrito, o número de habitantes contabilizados nunca alcanzaba os cen mil. Xa tiñan tantos números como fose. Con todo, aínda que nalgunha ocasión a cantidade superase o cen mil, non terían ningún problema paira contabilizala, xa que no seu idioma pódese indicar calquera número. Paira ler o número dado en cada un dos fíos había que contar os nós superados polo extremo libre do fío, o primeiro grupo correspondía aos individuos e a partir de aí aparecían ordes maiores. Hai que ter en conta que os nós correspondentes a cada orde estaban todos xuntos, como os que se poden ver na corda do beato patriarca de San Francisco."