O estreito de Bering ten moito que dicir no clima das estacións de xeo
As fluctuaciones do estreito de Bering, de 80 quilómetros entre Rusia e Alaska, influíron notablemente no clima do hemisferio norte durante as estacións de xeo, segundo un estudo realizado no Centro Nacional de Investigación Atmosférica de Estados Unidos. A aparición e desaparición do estreito parece estar directamente relacionada coas fluctuaciones da capa de xeo nas épocas de xeo.
A análise dos sedimentos mariños da zona e a utilización de modelos con supercomputadores deron una explicación desta conexión. Explícase que cando se inicia una era de xeo e fórmanse grandes capas de xeo, o estreito de Bering desaparece. De feito, nestas capas de xeo concéntrase moita auga e o nivel do mar descende.
Pois ben, nesta situación rompe o fluxo de auga que adoita estar desde o Pacífico até o Ártico, o que fai que a entrada de auga ao Ártico sexa moito maior desde o Océano Atlántico. Debido a que a auga do Océano Atlántico é máis salgada e tépeda que a do Pacífico, o clima da zona amórnase, provocando o desxeo a beiras do Océano Ártico. O desxeo elevan os niveis de auga do Océano Ártico e, a partir dun momento, reabre o estreito de Bering. Deste xeito, a auga fría do Pacífico volve entrar, arrefría o clima e comeza de novo o proceso.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
