Investigadores de CIC biomaGUNE e a Universidade de Anveres (Bélxica) deseñaron nanopartículas de medio ouro e a outra metade de óxido de silicio. Son un tipo de partículas de Jano, chamadas así en honra ao deus romano de dúas caras. Esta é a particularidade das partículas de Jano: a conxunción de propiedades físicas moi diferentes nun mesmo corpo. O investigador de CIC biomaGUNE ten óxido de silicio nun lado e punta de ouro no outro en forma de estrela e tamaño nanométrico.O investigador de CIC biomaGUNE, Luís Liz-Marzán, afirmou á axencia SINC que “as propiedades ópticas e electrónicas destas nanoestrellas dependen, principalmente, da pequena dimensión das partículas e da súa morfología”. Neste caso, os investigadores desenvolveron técnicas de moldeo de puntas afiadas de ouro, o que lles permite crear campos eléctricos de alta intensidade a través da luz nas agullas de ouro.
A fabricación de nanopartículas realízase en diferentes etapas. Primeiro créanse as nanoesferas de ouro, mediante a redución química dun sal do metal. A continuación engádese un composto orgánico diferente a cada cara da partícula para que teñan distinta afinidade co óxido de silicio. Desta forma, o óxido cobre una soa parte e a outra queda ao descuberto para que as puntas de ouro crezan nela.
“A nosa é una investigación básica —afirma Liz-Marzán—, pero estas áreas utilízanse en procesos de detección ultrasensivos paira identificar pequenas cantidades de moléculas adsorbidas na parte dourada, como axentes contaminantes ou marcadores biolóxicos que alertan dunha enfermidade”. Outra posible aplicación é a fototerapia, a morte de células malignas por calor, mediante a aplicación de luz ás puntas de ouro. Utilizarían a cara de óxido paira asociar a nanoestrella aos receptores biolóxicos específicos das células afectadas, onde os fragmentos de ouro cumprirían a súa función terapéutica ou diagnóstica.Os resultados da investigación foron publicados na revista Chemical Communications.