O método desenvolvido polos investigadores combina o magnetismo e a superconductividad paira cumprir una condición necesaria paira codificar a información a escalas atómicas: manter a característica do átomo en estado modificado durante longos períodos de tempo paira poder ler a información. Neste caso, mediante a transformación do magnetismo, estado do spin do átomo, estudouse en que condicións pode escribirse e lerse a información, en concreto, o comportamento de certas moléculas magnéticas colocadas xunto á superficie dun superconductor.
En palabras de Pascual, un dos problemas da computación por spines é que o spin mantense nunha posición moi curta: “A interacción coa contorna é tan grande que domina e o spin volve á súa posición orixinal. Si queremos acumular información desta maneira, é imprescindible que esa posición que nós lle impomos dure moito tempo”
Mediante este estudo, os investigadores comprobaron que a superconductividad “axuda” ao magnetismo e facilita os procesos de escritura e lectura. A maior dificultade foi o magnetismo e a superconductividad á vez. O átomo magnético elimina o comportamento superconductor da superficie. Paira evitalo recolléronse en envolventes orgánicas. “A superconductividad desaparece automaticamente ao colocar os átomos sen ningún tipo de protección”, afirma nanoGUNE.
Superada esta dificultade, os experimentos comprobaron que o estado do spin dun átomo magnético situado xunto a un superroale dura 10.000 veces máis que o dun condutor normal. 10 ns é suficiente paira ser “lido”. Os resultados do estudo foron publicados na revista Nature Physics.