Os ventos de Venus alcanzan a súa máxima precisión
O Grupo de Ciencias Planetarias da UPV analizou os ventos das capas de nubes de Venus cos novos datos achegados pola sonda Venus Express. Os investigadores vascos han determinado a estrutura xeral das capas e observaron cambios inesperados na velocidade destas capas. Os datos recolleitos axudarán a comprender un fenómeno misterioso: por que vira a atmosfera de Venus moito máis rápido que o propio planeta --chamado superrotación-.
A cámara espectral VIRTIS da sonda Venus Express recolleu os datos, imaxes tomadas o día e a noite de Venus. Os científicos da UPV-EHU conseguiron medir os movementos das nubes reflectidas nas imaxes durante uns meses e descubriron novos aspectos da superrotación. Paira empezar, han visto que entre o ecuador do planeta e as latitudes medias predomina una superrotación con vento estable. O vento sopra de leste a oeste e, en xeral, perde forza no interior das nubes a medida que perde altura: baixa de 370 km/h a 180 km/h. A partir destas latitudes medias, o vento perde forza até chegar ao polo e desaparecer. Alí, no polo, créase un gran remolino.
Outros aspectos que se determinaron grazas ás observacións realizadas coa cámara VIRTIS son, por unha banda, os movementos de Norte a Sur son moi débiles, duns 15 km/h, e, doutra banda, contra o que se pensaba anteriormente, a superrotación non parece tan estable no tempo. De feito, as misións que estudaron Venus nos anos 70 e 80 consideraron a superrotación como un fenómeno estable.
Este estudo permitirá explicar a orixe da superrotación do vento en Venus e, en xeral, avanzar no coñecemento da circulación atmosférica dos planetas.
Todos estes datos foron publicados na revista Geophysical Research Setter. Esta revista, editada pola asociación estadounidense American Geophysical Union (DUGU), é a máis influente neste campo de investigación.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
