O pasado 14 de xaneiro entrou en vigor o Protocolo paira a protección da Antártida, que terá una vixencia de 50 anos.
26 estados asinaron este acordo, que terá una duración de medio século. A confrontación foi enorme, xa que algúns países teñen enormes intereses económicos nesta rexión. A Antártida ocupa una media de 12 millóns de quilómetros cadrados, pero no inverno, cando o xeo expándese, a súa área de influencia é moito máis ampla.
O Protocolo impide a explotación de minerais e petróleo. Así mesmo, controlaranse as actividades potencialmente nocivas paira o hábitat local, como o uso de pesticidas, a entrada de cans e o traballo de grupos de investigación que frecuentan a Antártida.
As primeiras relacións paira a firma do Protocolo iniciáronse no ano 1991 e, obviamente, tardouse en equilibrar dalgunha maneira estes intereses económicos. Xapón, Rusia e a EE.UU competiron especialmente por fixar os criterios de xestión desta xigantesca rexión.
Os grupos ecoloxistas, en xeral, tomaron boa nota da noticia, pero algúns advertiron que non é suficiente. Greenpeace, por exemplo, lembrou que non se vai a facer nada paira restaurar o estado dos océanos da zona e mesmo denunciou que o Protocolo non prevé medidas paira reducir a pesca. Por tanto, os países asinantes poderán seguir cazando baleas e ameazando aos pingüíns, como até agora.