Que é o que máis che sorprendeu, alterado ou fascinado desde que empezaches a traballar?
Ás veces, cando se realizan grandes saltos de coñecemento na investigación doutros, sorpréndenche totalmente. Si non estás no equipo que acaba de descubrir, todo parece moi novo e revolucionario. En 1998 vivín un momento así, cando saíron os diagramas que mostraban o brillo versus distancia das supernovas tipo Ia. Estes diagramas indicaban que, ademais da materia, existía una enerxía escura, o que fai que a expansión do universo sexa acelerada.
Até entón, cando se medía a materia que tiña o Universo, viamos claramente que non tiña suficiente materia paira ter una xeometría plana, aínda que desde outras ideas teóricas dicíannos que debía ser una xeometría plana. Os resultados das supernovas explicaron por que, ao non ser crítica a densidade da materia, a xeometría podería ser plana. Paira algúns, incluído eu, esta explicación foi totalmente inesperada.
Que lle gustaría ser testemuña da revolución ou o descubrimento na súa traxectoria?
As revolucións non se poden predicir de antemán, na maioría dos casos son consecuencia de algo descuberto inesperadamente, algo novo que non buscabas e que atrapas no camiño. Entre o que podo prever, no camiño que eu tratei, aínda non está moi claro en que época formáronse as galaxias. Refírome a galaxias xigantes, máis grandes que a Vía Láctea.
Mirando cara atrás no tempo, vemos sistemas que van formar como eles, pero todos están rodeados de po. Son unidades moi pequenas de po cósmico, depósitos de elementos pesados menores dun micrómetro, con capacidade de absorción de luz ultravioleta e visible. Facilitan o nacemento das estrelas. Con todo, a presenza de po estivo condicionada pola presenza de xeracións estelares, xa que ao comezo do Universo só había hidróxeno, helio e trazas de berilio e litio. Pero aínda non sabemos como xurdiron as primeiras xeracións de estrelas. Algunha vez teremos que ver o comezo, os xigantescos nacementos sen po...