Jacinto Iturbe Barrenetxea (Bilbao, 1951) recibiu o Premio Elhuyar de Mérito CAF–Elhuyar no ano 2023, polo seu labor na divulgación científica e na normalización do eus. De feito, na Universidade de Bilbao (que logo se convertería na Universidade do País Vasco) estudou Química e en 1974 presentou a súa primeira tesina escrita en eúscaro. Creador de libros de texto en eúscaro de Química, foi un dos pioneiros na redacción de libros de texto de Química e na impartición de materias eus. Euskaltzaindia nomeou a euskalain urgazle en 2006. Foi profesor durante varios anos na Facultade de Ciencia e Tecnoloxía da Universidade do País Vasco, pero actualmente atópase xubilado. Recibiu o premio con satisfacción e agradecemento e respondeu con entusiasmo ás preguntas.
Empecei o pasado mes de xuño nunha estancia de dous anos en Estados Unidos.
Ao finalizar os estudos de química levo traballando na Facultade de Ciencias da UPV/EHU case cinco anos e, por diversos motivos, a investigación naqueles anos non tiña que ter lugar nunha universidade. Por iso, cando tiven a oportunidade de acceder a un centro de investigación punteira, funme alí, ao laboratorio Oak Ridge de EE.UU.
Era un mundo novo en todos os sentidos: como se organizaba o traballo, os medios técnicos e humanos, os debates para desenvolver as ideas… todo era diferente. As técnicas que antes só vía en libros ou revistas estaban alí, eran reais e esperábanme. Tentei aprender e asimilar o máximo posible.
A conclusión que sacé foi: Si quérese facer investigación en ciencia e tecnoloxía en Euskal Herria, é necesario ir aos sitios onde se fai investigación punteira e aprender —absorber— como se fai. Afortunadamente, co tempo viuse como cada vez vai máis xente aos centros do exilio, como se reforzaron as relacións con outros centros e centros de investigación, como se multiplicaron as colaboracións… Nos últimos anos, no País Vasco, creáronse centros de investigación, as universidades públicas convertéronse en centros de investigación, e obsérvase como veñen ver e estudar desde outros centros, como se fai aquí a investigación.
Pois ben, á vista do estado da ciencia gustaríame que fose o lugar do nacemento da Teoría do Todo, que harmonizase a mecánica cuántica e a relatividad. Porque os coñecementos e as bases do progreso tecnolóxico que achegaron tanto un como outro foron fundamentais para a materialización do panorama científico actual. E coa teoría de todo o coñecemento será, sen dúbida, máis amplo e profundo.
Ata que chegue esta teoría, terei que conformarme cos aceleradores e as novas partículas, a xenética e a edición CRISPR-cas9, a síntese de sustancias con propiedades desexadas, a capacidade impredicible da intelixencia artificial ou dos computadores cuánticos, as aplicacións da complexidade cuántica que prometen...