Que é o que máis che sorprendeu, alterado ou fascinado desde que empezaches a traballar?
Sen dúbida, as investigacións sobre o cerebro e o cerebro foron paira min as máis fascinantes e as que máis me influíron. Empezando por Santiago Ramón e Cajal, o seu debuxo, a súa mirada rigorosa paira describir o que vía e como funcionaba esta complexa estrutura paira inventar a intelixencia... Fascináronme desde o principio e séguenme encantando.
Ramón e Cajal foi desde o punto de vista científico á altura de Einstein, Newton e Darwin, e ademais era artista. Teño nas miñas mans dous libros que recollen as súas imaxes de 1972, regalados polo meu director o día da miña voda. Son marabillosas.
Despois sempre me fascinou o cerebro: Estudando na facultade de medicamento, parecíame que o cerebro era una caixa máxica chea de misterio e segredos. E aínda as paisaxes que aparecen ao mirar ao microscopio parécenme espectaculares. É o órgano máis marabilloso da natureza.
Que lle gustaría ser testemuña da revolución ou o descubrimento na súa traxectoria?
Pódense contestar tantas cousas... Pero una vez que mo pidan, gustaríame ver que se conseguen medicamentos eficaces paira combater as enfermidades neurológicas. Por exemplo, os medicamentos que temos paira o Alzheimer son paliativos e non curativos. Non se pode curar, pero si aliviar e frear.
Encantaríame ser testemuña da aparición dun tratamento que o logre, e que sexamos capaces de evitar a perda que sofren estes enfermos. Porque ten que ser terrible darse conta de que todo o que viviches, o que fuches, escápache. Se conseguimos evitalo e dáme igual quen o consegue, todos nos imos a brindar. Isto é un traballo en equipo e celebrarémolo todos.