Algoritmos de resucitación cardíaca

Kortabitarte Egiguren, Irati

Elhuyar Zientzia

Cando ás persoas adultas quedan o sistema cardiovascular e respiratorio, moitas veces fornécenlles una descarga eléctrica, é dicir, una desfibrilación paira evitar a morte súbita. Pero a desfibrilación ten un límite ou un gran inimigo: o tempo. Por cada minuto que pasa, a supervivencia diminúe en torno ao 10%. Por iso, nos últimos anos deseñáronse e comercializado desfibriladores de uso público.
Algoritmos de resucitación cardíaca
01/09/2007 | Kortabitarte Egiguren, Irati | Elhuyar Zientzia Komunikazioa

(Foto: Gipuzkoa Emerxencias)
Os desfibriladores automáticos ou AED (Automatic External Defibrillator) son cousa de fai una década. Os seus compoñentes principais son os algoritmos que axudan a analizar e diagnosticar os sinais eléctricos do corazón. O aparello, en por si, analiza o ritmo cardíaco do paciente e informa en todo momento do que está a facer. Indica si ao finalizar a análise hai que darlle a descarga ou non. É dicir, a través da descarga dise si o corazón recupera ou non o ritmo normal.

Leste foi o punto de partida de investigadores do Departamento de Electrónica e Telecomunicacións da Escola Técnica Superior de Enxeñaría de Bilbao, o desenvolvemento de algoritmos destas ferramentas deseñadas paira adultos. Na actualidade, está a traballarse no desenvolvemento de algoritmos fiables adecuados paira nenos e a superación deste estreito límite de tempo.

AED Infantil

O uso de desfibriladores automáticos paira adultos está amplamente estendido. Con todo, os ritmos cardíacos dos nenos menores de 8 anos non son os mesmos que os dos adultos. Que ocorre cando aos nenos quedan o sistema cardiovascular e respiratorio? Desde fai un par de anos autorizouse o uso destes aparellos paira nenos e nenas, que son os que están a estudar os investigadores da UPV.

Paira poder facelo, primeiro é necesario dispor dunha base de datos pediátrica, que é quizais o traballo máis complicado. De feito, nos nenos danse poucos casos. Paira completar a base de datos, os investigadores necesitan datos de centos de ritmos cardíacos adecuados e letais, paira o que contan coa axuda de once hospitais e médicos que reciben sinais cardíacos infantís.

Una vez completada a base de datos, desenvolven algoritmos de confianza adecuados paira os nenos. É dicir, procesan os sinais que teñen dixitalizadas no computador ou os electrocardiogramas que informan o ritmo do corazón e analizan parámetros como a frecuencia dos sinais cardíacos, a morfología (forma) de devanditos sinais ou ondas, os espectros de devanditos sinais cardíacos e os parámetros significativos da relación tempo-frecuencia. Segundo todos estes parámetros, os sinais clasifícanse e os investigadores deciden si ese ritmo do corazón é ou non mortal.

Límite temporal

Arriba o electrocardiograma do ritmo cardíaco non letal e abaixo o do ritmo letal. Esta última é a que hai que desfibrilar.
UPV/EHU

Así mesmo, como se mencionou anteriormente, o tempo é moi importante en situacións de tanta vida ou morte. A miúdo a masaxe é suficiente paira estimular o corazón e recuperar o ritmo adecuado. Outras veces, coa masaxe non adoita ser suficiente e pódese dicir que se perde o tempo. Durante a masaxe non se pode estudar o sinal do electrocardiograma nin dar descargas eléctricas. Por tanto, ata que se analiza o ritmo cardíaco e vese que cunha descarga recuperaríase, pasan os segundos e os minutos. É dicir, segundos e minutos entre a vida e o límite da morte.

Os enxeñeiros da UPV/EHU están a estudar a posibilidade de unificar a análise e masaxe do desfibrilador automático. O que ocorre é que o sinal recibido pola AED na superficie se distorsiona debido ao movemento da masaxe, polo que o diagnóstico non é fiable. Por iso, os investigadores da UPV/EHU están a probar diferentes métodos paira eliminar esta distorsión do sinal e poder realizar o diagnóstico de forma fiable.

Aplican diferentes métodos paira diferenciar claramente o sinal. Por exemplo, tómanse mostras dalgúns electrocardiogramas ou sinais e aplícanse algoritmos, co que se pretende distinguir entre o ruído ou a distorsión do sinal e o sinal limpo. Se se consegue isto, a análise do desfribrilador e a masaxe poderanse realizar simultaneamente.

Os métodos que probaron até o momento tanto nun como noutro campo foron bastante exitosos. Os investigadores queren publicar ambas as achegas a medio prazo.

Resumo do proxecto
Aplicacións do procesamiento dixital do sinal cardíaco (electrocardiograma) no campo da desfibrilación.
Director
Jesús Ruiz.
Equipo de traballo
J. Ruiz, E. Aramendi, J. J. Gutiérrez, S. Ruiz de Gauna, U. Irusta, L. A. Leturiondo e A. Lazkano.
Departamento
Departamento de Electrónica e Telecomunicacións.
Facultade
Escola Técnica Superior de Enxeñaría de Bilbao.
Financiamento
Goberno Vasco, Ministerio de Ciencia e Tecnoloxía e Osatu S.Coop.
Páxina do grupo de traballo
http://det.bi.ehu.es/~gsc
Pola esquerda, Elisabete Aramendi, Jose J. Gutiérrez, Sofía Ruiz de Gauna, Unai Irusta, Luís A. Leturiondo, Andoni Lazkano e Jesús Ruiz.
(Foto: UPV)
Kortabitarte Egiguren, Irati
Servizos
234
2007
Información
041
Sanidade; Universidades
Difusión do coñecemento
Outros
Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila