Medida do crecemento das bazas
Os bazos, do mesmo xeito que a maioría dos animais, priman o primeiro crecemento somático. É dicir, crecen estruturas alleas á reprodución. Una vez crecen o suficiente, comezan a crecer. Todo isto ao redor dun ano, pensa.
Ademais, os bazos son especies hermafroditas secuenciales protandricas, é dicir, cada gran ten ambos os sexos pero non ao mesmo tempo: primeiro son machos e despois femias. Cando chega o momento de cambiar de sexo, o macho debe crear un novo aparello reprodutor, o aparello reprodutor da femia. E si a femia quere pór os seus ovos na época adecuada do ano.
Paira a obtención das materias primas necesarias paira esta tarefa urxente, non basta co que se pode obter da comida. Por tanto, a medida que se van incrementando as esixencias do aparello reprodutor da femia, ademais das fontes exógenas de materias primas, xorde a necesidade de aproveitar as fontes endóxenas. Paira iso, o bazo comeza a utilizar todas as reservas acumuladas no crecemento somático. Durante a época reprodutiva o aparello reprodutivo só crece e o resto de estruturas van diminuíndo progresivamente. Por exemplo, una femia de bazo pode pór nunha soa posta máis de 200 ovos e perder aproximadamente una cuarta parte do seu peso. Paira tomar medida sobre a contía do esforzo reprodutivo das bazas, diremos que o peso que una femia perde na posta pode compararse coa perda de 15 kg no parto dunha muller de 60 kg. A femia queda tan esgotada que normalmente morre a un só día ou a un par de días.
As ecuacións matemáticas axudan
No departamento de Xenética, Antropoloxía Física e Fisiología Animal da UPV/EHU, mídense e investigan todos estes cambios: canto crecen os serenos, que pasa con cada parte do corpo e como se crea esa estrutura inexistente (o aparello reprodutor da femia), entre outros. En definitiva, investigan a dinámica de crecemento dos bazos. E é que o crecemento cambia cando o bazo é neno, novo, macho ou femia. Paira analizar esta dinámica de crecemento utilizan as matemáticas. É dicir, tratan de definilo matematicamente mediante ecuacións matemáticas lineais e non lineais. O obxectivo é realizar predicións sobre os comportamentos fisiológicos e anatómicos dos bazos mediante diversas ecuacións matemáticas.
En primeiro lugar, forman un polinomio con diversas variables (peso inicial do bazo, peso que se perde ou se adquire co paso do tempo, proteínas alimentarias, carbohidratos, almidón...). A importancia e o tipo de influencia (positiva ou negativa) de cada variable vén dada polos coeficientes e signos. Todo iso permite predicir cuantitativamente como se vai a producir o crecemento dos serenos.
Con ecuacións matemáticas máis complexas, definen as dinámicas de crecemento das partes do corpo e as formas de relacionalas entre si. Paira predicir as dinámicas de crecemento das partes do corpo necesítanse complexas ecuacións matemáticas de regresións non lineais con termos exponenciais. Algunhas destas ecuacións son ideadas e adaptadas paira explicar a dinámica de crecemento dos bazos. Os termos destas ecuacións deberán ter un significado biolóxico.
Paira explicar o funcionamento coordinado de todas as partes do corpo definen modelos dinámicos. Nestes modelos dinámicos as dinámicas de crecemento das partes do corpo dependen non só dos recursos derivados da comida, senón tamén das relacións e relacións entre as partes do corpo.
O equipo de investigadores da UPV leva anos investigando a complexidade do crecemento dos serenos. Á vista destes animais pacíficos, poucos poden imaxinar que o seu crecemento é tan complexo.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
