Datos climáticos en rede nos últimos 40 anos

Álvarez Busca, Lucía

Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

O clima non é algo estable, vai cambiando. E coñecer como son estes cambios climáticos é moi importante, non só paira os científicos, senón tamén paira as industrias e actividades que dependen do clima. Un equipo da UPV está a desenvolver una base de datos que pode ser útil paira eles. Esta base de datos, que estará na rede, recollerá datos sobre o clima da Europa occidental dos últimos 40 anos.
Datos climáticos en rede nos últimos 40 anos
01/04/2009 | Álvarez Busca, Lucía | Elhuyar Zientzia Komunikazioa

(Foto: mor> File/click)
O grupo Eolo da UPV leva anos investigando sobre a variabilidade do clima. Paira iso baséase en datos experimentais e modelos de análise climática. Partindo dun modelo mundial de cambio climático, desenvolveu un modelo máis específico.

De feito, o modelo mundial estuda terreos cunha distancia de cen quilómetros, é dicir, a zona máis pequena de estudo ten una superficie de dez mil quilómetros cadrados. O grupo eólico está a desenvolver un modelo a pequena escala. Partindo do modelo a gran escala, reduciron a zona de estudo. A zona de estudo máis pequena ten una superficie de 225 quilómetros cadrados. Isto esixe, loxicamente, una maior cantidade de datos, pero achega una información mellor e máis precisa.

Paira levar a cabo este traballo, toman os datos necesarios da base de datos formada polo Centro Europeo de Predicións Meteorolóxicas a medio prazo (ECMWF). Este banco de datos recolle os datos obtidos en todos os observatorios climáticos de todo o mundo.

Reunindo todos os datos e desenvolvendo o modelo a pequena escala, poderán recoller datos climáticos concretos dos últimos 40 anos. Nun principio, o traballo limitouse ao Golfo de Bizkaia, e na actualidade o modelo estendeuse á zona occidental de Europa.

Especificaciones do modelo

O modelo está formado por unha rede cadrada. Cada cadrado ocupa una superficie de 15x15 quilómetros e os puntos de referencia son os vértices dos cadros. Así, por exemplo, no caso da Península Ibérica obtéñense máis de 2.500 puntos de referencia --o modelo a gran escala achega uns 30 puntos-.

Ao comezo da investigación, o grupo Eolo baseouse en modelos a gran escala. Este modelo proporciona información a escala reducida, pero os cadros da súa rede son moito máis grandes e non contén información dentro da rede do modelo pequeno. Por iso, proporciona estes datos mediante simulación. Con todo, mediante simulación, algúns fenómenos a pequena escala non se describen correctamente.

Á esquerda, imaxe da temperatura alcanzada ao comezo da simulación (con poucos datos dentro da rede). Á dereita, imaxe da temperatura obtida tras introducir os datos dentro da rede.
(Foto: EOLO)
A partir do ano 2005, o grupo Eolo introduciu no modelo os datos internos da rede pequena. Desta forma obtense información máis precisa, xa que existen moitos máis datos paira a simulación e explica os procesos de forma máis precisa a pequena escala.

Análise de fenómenos pasados

A posibilidade de realizar simulacións climáticas nos últimos 40 anos é de gran utilidade tanto paira explicar fenómenos pasados como paira predicir os que virán. Desta forma pódense analizar os fenómenos que se produciron ao redor dun determinado evento climatolóxico pasado. Por exemplo, coñecendo ben os fenómenos ocorridos antes das inundacións de 1983, sería posible prever sucesos similares no futuro.

Neste estudo inclúense todos os datos obtidos co modelo desenvolvido polo grupo Eolo na base de datos de ECMWF paira completalo. Ademais, o obxectivo do grupo Eolo é pór todos os datos na rede ao final da investigación a disposición de todos. Así, tanto os investigadores como as industrias e actividades relacionadas co clima poderán utilizar esta información paira elixir a localización adecuada dos paneis solares ou aeroxeradores --poder coñecer as forzas do vento ou as horas de insolación dunha determinada zona, ou paira actividades agrícolas, por exemplo.

Resumo:
Desenvolveuse una base de datos con datos climáticos dos últimos 40 anos e un modelo que permite a simulación destes datos. Este modelo traballa a pequena escala, ofrecendo datos locais máis precisos.
Director:
Jon Sáenz.
Grupo:
Gabriel Ibarra, Agustín Ezcurra, Javier Díaz de Argandoña,
Iñigo Errasti, Unai Ganzedo, Josué Moisés Polanco e Ganix Esnaola Aldanondo.
Departamento:
Física Aplicada II.
Facultade:
Ciencia e Tecnoloxía.
Financiamento:
ECMWF, MEC, Goberno Vasco (Euskalmet).
Web:
http://www.ehu.es/eolo/
Josué Moisés Polanco, Unai Ganzedo, Gabriel Ibarra, Jon Sáenz, Agustín Ezcurra, Javier Díaz de Argandoña, Iñigo Errasti e Ganix Esnaola Aldanondo.
(Foto: EOLO)
Álvarez Busca, Lucía
Servizos
252
2009
Seguridade
035
Universidades; Física
Difusión do coñecemento
Descrición
Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila