Robert Rema, xudeu á sombra
Un dos grandes descubrimentos biolóxicos realizouse nunha antiga cámara de Berlín, a de Robert Remake. Remake contou co seu laboratorio: un sinxelo microscopio e pouco máis. Isto bastou paira ver como se forman as células. Fronte ás conviccións da época, descubriu que as células se forman pola división doutras células.
Cando en 1838 se doctoró en medicamento na Universidade Friedrich Willhelm de Berlín (especialidade de neurología), o soño de Remake non era investigar no seu cámara. Quería ser profesor de universidade. Pero Rema era xudía e os xudeus non tiñan dereito a iso.
Ante esta situación, estivo a piques de marcharse a París, pero o seu amigo Alexander von Humboldt convenceulle para que lle quitase a idea e seguise coas súas investigacións en Berlín. O antigo director da súa tese, Johannes Müller, ofreceulle un posto de axudante do seu laboratorio. Era un posto sen soldo, xa que a universidade era impensable pagar aos xudeus, e o lugar de traballo non foi a Universidade, senón a súa vella cámara.
Paira gañarse a vida, traballou como médico privado e dando clases de microscopía. E o tempo restante pasábao pegado ao seu microscopio. Aínda que nun principio dedicouse á investigación da anatomía do sistema nervioso, o tema da creación celular atraeuno rapidamente. O tema estaba en plena ebulición: Matthias Schleiden e Theodor Schwann comezaban a sentar as bases da teoría celular.
En 1837 Schleiden afirmou que as plantas estaban formadas por células e que as novas células formábanse materias amórficas nos seus núcleos. Ese mesmo ano, cando Schwann e Schleiden ceaban xuntos, mentres falaban das células das plantas e do seu núcleo, Schwann deuse conta de que el tamén vira estruturas moi similares nos tecidos dos renacuajos. E, como dicía Schleiden, aquelas células nucleares eran unidades básicas das plantas, ocorría o mesmo nos animais? Dous anos despois, Schwann publicou un libro sobre a estrutura microscópica de animais e plantas, no que afirmou que todos os seres vivos están formados por células que se formaban a partir da materia inerte, mediante un proceso similar ao da cristalización celular.
Todo isto viviuno moi de cerca. De feito, Schwann tamén era membro do laboratorio de Müller. Pero Remake non vía tan clara esta cuestión da cristalización das células e dedicouse a investigar. Paira iso, observou nun lugar no que as células estaban en constante formación: os ovos de galiña fecundados. Analizando microscópicamente os glóbulos vermellos dos embriones dos ovos, descubriu que de entre esas células esféricas só unhas poucas tiñan formas diferentes. Centrouse nelas e deuse conta de que eran células que se estaban dividindo en dúas. Tras numerosas observacións, tamén identificou as fases da división celular. Publicou os seus resultados en 1841.
Esta obra non tivo gran difusión. Mesmo cando llo ensinou ao seu amigo Rudolf Virchow, tamén do laboratorio de Mülle, non lle pareceu nada grande: probablemente fose una curiosidade dos glóbulos vermellos dos embriones de pito, nada extraordinario. Pero Remake sabía que podía ser moito máis que iso e empezou a buscar máis probas.
Mentres tanto, seguiu loitando por ser profesor. Cando en 1840 o trono de Prusia foi conquistado por Gil IV de Frederi, pensou que as cousas podían cambiar. Con esta esperanza, solicitou ao ministro de Educación en 1843, pero a resposta foi negativa. Entón, coa axuda de Humboldt e a aprobación de Müller, pediu ao rei que lle dese un posto na universidade. Tamén foi en balde.
Tres anos despois presentouse nunha praza da Clínica Universitaria Charité de Berlín. Para entón xa era bastante prestixioso polos traballos que estaba a realizar en embriología, pero a praza foi entregada ao seu amigo Virchow.
Finalmente, a finais de 1847, coa axuda de Humboldt e Schönlein, médico do rei, logrou un posto de clases na Universidade de Berlín. Con todo, Rema non estaba contenta porque non era un posto de profesor real, senón un posto moito máis sinxelo. A primeira clase impartida por Remake tivo o seu reflexo en todos os xornais da zona, sendo a primeira vez que un xudeu deu clase na Universidade de Berlín.
A loita, a investigación non foi abandonada por Remake. Entre as súas obras destaca a máis coñecida na actualidade: identificou e denominou as tres capas embrionarias (ectodermo, mesodermo e endodermo) e estudou que cen destas capas embrionarias producíanse nos embriones de galiñas. E tamén avanzou co tema das células: facendo seguimento dos ovos das ras, obtivo novas probas a favor da división celular. De feito, viu como daquela única célula inicial formábanse dúas, catro delas, oito delas; así, primeiro una copa de zapato e finalmente desenvolvíase toda a ra.
En 1850, na primeira parte do tratado sobre o seu embriología, afirmábase que era posible dividir constantemente células de ovo de galiña. E publicou en 1852 o que viu nos ovos de ras. Ao ano seguinte dixo: "é moi probable que todas as células animais fórmense pola división continua das células embrionarias".
Pero estas novas ideas non tiveron aceptación. Non polo menos ata que Virchow fíxoos seus. El tamén investigaba neste tema, pero durante moitos anos foi partidario das ideas de Schleiden e Schwann: "toda a estrutura orgánica vén da materia amórtica", escribiu cara a 1850. Con todo, ao final viu que Remake tiña razón. En 1855 Virchowk publicou as súas ideas nun libro de medicamento. E converteu tamén en famosa una frase redonda en latín: omnis cellula e cellula , todas as células proveñen das células.
Naquel libro Virchow nin sequera mencionou a Rema. E o descubrimento converteuse no dono de Virchow. Aínda hoxe en día, na maioría dos textos aparecen Virchow e a súa frase, máis que a obra de Rema xudía.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
