A intervención dos seres vivos
A Terra naceu fai uns 4.600 millóns de anos e os fósiles dos primeiros seres vivos son uns 1.000 millóns de anos despois. As condicións de vida daquela época son independentes das actuais. Nos comezos do Sistema Solar, os principais gases eran o helio e o hidróxeno. A terra estaba a formarse e estaba borda. Estaba moi quente e a pel facíase e desfacíase, fundida. Por outra banda, non tiña gran masa e a forza de gravidade débil non podía reter os gases na súa contorna. O vento solar transportaba gases e ata que o vento acougouse, a Terra non puido rodearse dunha atmosfera.
Ao parecer, durante millóns de anos non houbo ambiente na Terra. Co tempo, con todo, formouse a primeira atmosfera, comezaron a chover e comezaron a formar océanos. Os océanos modificaron a proporción de gases da atmosfera. Absorberon gran cantidade de dióxido de carbono e outros moitos pasaron á superficie terrestre, ás rocas. Isto provocou una diminución da concentración de dióxido de carbono na atmosfera, o que provocou una diminución da temperatura.
Na atmosfera de entón non había osíxeno libre. Formábase osíxeno, como a auga disociada ou liberada por volcáns, pero reaccionaba rapidamente con outros elementos. Por exemplo, desaparecía moito osíxeno reaccionando co ferro das rocas. Con todo, os investigadores non saben exactamente cal era a composición da atmosfera de entón, xa que as evidencias débiles que existen ás veces son contraditorias. Con todo, coñecer a composición da atmosfera é imprescindible paira aclarar como se produciu a vida. Tardarán anos en responder a esta pregunta, pero saben como a vida transformou o planeta.
"Sen dúbida, a propia xeoloxía da Terra non sería hoxe en día si non fóra por vida. E, pola contra, si a vida que se desenvolveu no planeta non fóra como cómpre ás características astronómicas e xeolóxicas da Terra", afirma o doutor en xeoloxía Koldo Nuñez Betelu.
Coa fotosíntesis, revolución
Cando xurdiron os primeiros seres vivos, chegou a revolución. Eles non necesitaban osíxeno paira vivir. Con todo, algúns destes seres vivos débense á acumulación de osíxeno na atmosfera. De feito, a aparición e expansión dos organismos que realizaban a fotosíntesis rompeu o equilibrio dos gases na atmosfera até entón.
Os organismos revolucionarios son as cianobacterias. Xurdiron nas costas continentais, fai case 4.000 millóns de anos. Non eran os primeiros vivos, pero o certo é que as cianobacterias tiñan a capacidade de realizar a fotosíntesis. É dicir, aproveitando a enerxía do Sol e a partir do dióxido de carbono e da auga, producíanse glúcidos que liberaban osíxeno como residuo. Así, fai entre 2.500 e 3.000 millóns de anos a situación cambiou. O osíxeno era letal paira outras bacterias, pero as cianobacterias gustaban, polo que se propagaron con facilidade. Grazas a eles, a concentración de osíxeno na atmosfera foi aumentando aos poucos, chegando a igualarse á actual: 21%.
Aínda que paira moitos seres antigos o osíxeno era venenoso, hoxe en día a maioría dos seres vivos necesitamos o osíxeno paira vivir. Depende del. Os animais respiran osíxeno e expulsan dióxido de carbono; as plantas respiran dióxido de carbono e emiten osíxeno. Por tanto, as plantas, en xeral, realizan ambas, fotosíntesis e respiración. En definitiva, una das interaccións máis importantes que se producen entre a atmosfera e todos os seres vivos, polo menos paira os vivos, é a respiración.
Ao mesmo tempo crea protección paira a vida na atmosfera. A capa de ozono. Xorde da interacción entre o osíxeno que se acumula na atmosfera e os raios ultravioleta, imprescindible paira o desenvolvemento da vida na Terra. A súa capacidade de absorción é de raios ultravioleta. Se estes raios ultravioleta atravesasen continuamente a atmosfera, causarían un grave dano no ADN e desnaturalizarían as proteínas, polo que non sería posible vivir na Terra. "En definitiva, a fotosíntesis é a principal vía paira dixerir a enerxía do Sol. E é que a vida necesita enerxía paira sobrevivir, e a súa fonte máis forte e máis importante é o Sol", engade Nuñez Betelu. Ademais, até a formación da capa de ozono, a vida só era posible no mar. Por tanto, a formación da capa de ozono permitiu á vida colonizar lentamente os aspectos secos.
Dinámica da Terra
Os seres vivos non só influíron na composición da atmosfera, senón tamén na superficie terrestre. Por exemplo, as corais, os rudistas e outros seres similares han fixado o dióxido de carbono, dando lugar a calcarias e rocas similares, creando montañas e plataformas mariñas... Aí están, entre outros, Aizkorri, Anboto, Gorbeia, Ernio, Izarraitz e outras moitas montañas de Euskal Herria, testemuñas que a mediados do Cretácico demostran que nos nosos mares imperaba a paisaxe tropical. Ao ser os fondos mariños pouco profundos, a climatoloxía suave e a calidade das augas era moi boa, desenvolveuse un bo recuncho ecolóxico paira a reprodución das corais. Estes biotopos desprazáronse desde o leste de Gipuzkoa até a cordilleira cantábrica.
Aos poucos fóronse construíndo grandes arrecifes en moitas rexións da Terra, dando lugar a enormes acumulacións de calcarias. Este proceso de construción foi e segue sendo tremendo e afectou á dinámica das placas superficiais. E é que, segundo Nuñez Betelu, a fricción das placas está directamente relacionada coa composición das placas e coas rocas que hai sobre elas.
Así, as placas que forman a cortiza terrestre compórtanse dunha ou outra maneira, directa ou indirectamente, debido á vida, entre outras cousas, porque os arrecifes son construídos por seres vivos. É de supor que o que está a suceder hoxe en día nos arrecifes terá certa influencia. "Con isto non quero dicir que as destrucións que se están producindo agora vaian cambiar nunha dinámica próxima da tectónica de placas da Terra, pero si que todo está relacionado", subliña o geólogo Nuñez Betelu. "Por tanto, cun longo camiño, a familia e o propio planeta dos que vivimos na Terra, como propugnaba a hipótese de Gaia hai tempo".
En definitiva, o desenvolvemento da vida modificou as composicións químicas dos mares, a atmosfera e as rocas. A vida permitiu o desenvolvemento da atmosfera terrestre, o que permitiu protexer o planeta. Sen vida, o osíxeno irase destruíndo aos poucos, quentando e cambiando a atmosfera, como ocorreu noutros planetas.
E no futuro que?
Con todo, os científicos non só se preocupan do pasado. Tamén se están estudando de cerca os cambios que se están producindo agora, sobre todo porque perciben que poden influír no futuro. De feito, no último século estamos a emitir ao aire una gran cantidade de dióxido de carbono, o que supuxo un aumento da concentración deste gas na capa atmosférica máis próxima á superficie terrestre. Ao mesmo tempo, parece haberse producido o aumento de temperatura máis significativo do último milenio. na superficie do século XX.
Á marxe das temperaturas, existen outros indicios de quecemento da Terra: a capa de xeo polar e os glaciares de montaña en xeral retrocederon e os océanos quentáronse. Por que se produciron todos estes cambios? Ten algo que ver a actividade humana? Non parece que haxa una resposta clara, polo menos entre os investigadores non hai un acordo total.
Mentres a Terra desenvolvíase geológicamente, na superficie tamén se estaba producindo outro fenómeno de gran importancia: a evolución biolóxica, é dicir, o desenvolvemento dos seres vivos. Sen dúbida, a vida construíu desde entón a súa propia contorna e segue construíndo. Desde o momento da creación da Terra, o planeta segue en constante cambio e non é previsible como será dentro de millóns de anos. Se a vida ou os seres vivos seguen funcionando até agora, un sabe.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
