Opcional
O campesiño Jon Harluxet, presidente da asociación Bio-Aquitaine, reivindica o cultivo sen transxénicos. Segundo el, os transxénicos "aínda que se mencionan moito, son algo moi marxinal" en Francia e no País Vasco Norte, "e así é mellor". Seméntaa de transxénicos foi autorizada durante dous anos, pero o ano pasado restaurouse a moratoria, polo que non se realizaron transxénicos. Por tanto, a Harluxet non lle afectan directamente os transxénicos.
Pero iso non quere dicir que non lle preocupe. Desde un punto de vista puramente pragmático e económico, Harluxet renuncia aos transxénicos. Afirma que "o 80% dos consumidores non queren transxénicos". Non está en contra da tecnoloxía dos transxénicos, pero non quere imporse, "e sabemos que a agricultura non é un sistema pechado".
De feito, lembra que no departamento de Lot-et-Garona apareceron plantas transxénicas no campo dun agricultor ecolóxico por culpa do pole arrastrado polo aire dalgunha plantación da zona. E cando isto ocorreu, estaba prohibida seméntaa de transxénicos. "Aínda que estea prohibido, existe un risco de contaminación; una vez aceptado, non póñoche en contacto". Paira os produtores de agricultura ecolóxica é importante manter a moratoria sobre os transxénicos.
Tamén teñen outras razóns paira renunciar aos transxénicos. Por exemplo, Harluxet separa a propaganda e a realidade a favor dos transxénicos. Segundo a propaganda, as sementes transxénicas servirán paira superar a fame no mundo e son una ferramenta paira protexer o medio ambiente, "pero o 99% dos transxénicos que se producen no mundo teñen dúas funcións: O 66% está programado paira a tolerancia dun herbicida, o glifosato, mentres que o 33% xera una toxina insecticida --que é o millo Bt, o único admitido en Europa-”.
En palabras de Harluxet, moitas veces empezan con ese millo porque "é máis fácil paira explicalo á sociedade". E é que esa toxina tamén é na natureza, "polo que din que é algo moi natural". Con todo, o máis interesante é o outro, porque xunto coa semente tamén venden herbicida.
Cre que son motivos de propaganda que serven paira combater a fame. De feito, a maioría dos transxénicos que se realizan non son paira alimentar á xente, senón paira alimentar ao gando, facer combustible paira os coches e facer algodón paira a industria téxtil.
Harluxet ten claro que hai grandes forzas económicas detrás dos transxénicos. As grandes empresas de biotecnoloxía (Monsanto, Syngenta, Novartis, Bayer, DuPont...) eran industrias químicas. Introducíronse no sector agrario vendendo abonos e agora tamén venden sementes. "Na agricultura hai algo que non se pode excluír, una semente; e si controlas a semente, contrólalo todo".
Con todo, considera que a sociedade quere controlar a súa alimentación. E cre que o que ocorreu en Francia é un exemplo moi representativo: "se se consegue socializar o tema, é posible que os políticos prohiban facer transxénicos".
Aínda que neste sentido móstrase bastante optimista, ten máis inquietudes en relación cos transxénicos. Una delas é a decadencia das abellas. As abellas están a desaparecer en todo o mundo e Harluxet e outros tantos senten que o millo Bt está implicado, entre eles, biólogos e enxeñeiros agrónomos.
Precisamente, as abellas levan o pole do millo Bt ao coofón, que utilizan paira alimentar ás larvas. Harluxet e outros denuncian que non se fixo un estudo paira ver se isto ten consecuencias. É máis, o declive das abellas non é máis que una das consecuencias negativas paira o medio ambiente dos transxénicos. Por tanto, esixen que se realicen investigacións e "non aproveitar o medio ambiente coma se fose una mesa de laboratorio".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
