A mirada dun artista a mundos afastados
Luís Calçada é portugués, pero vive en Munich, Alemaña. "Fago inglés co traballo", ri, "o meu alemán é moi malo". Pero é un home rápido, astrónomo e artista que traballa combinando ambas as especialidades.
Traballa en Munich porque a organización de ESO conta coa sección Education and Public Outreach, o equipo responsable de educación e divulgación. ESO ( European Southern Observatory ) é un organismo público internacional paira a investigación astronómica europea que xa construíu algúns dos telescopios máis grandes do mundo e está en proceso de construír telescopios aínda máis grandes. O departamento de Calçada é un pequeno compoñente do funcionamento desta gran organización. "É una institución moi ampla. Temos enxeñeiros que deseñan e fabrican telescopios. Despois hai científicos que investigan o universo con eses telescopios. E por último está o noso equipo".
O labor de Calçada é transmitir ao público o labor dos científicos a través das imaxes: "Facemos de ponte entre científicos e cidadáns. Por tanto, o noso traballo comeza cos resultados da investigación. Os científicos veñen a nós e dinnos que resultados queren publicar paira o público en xeral". Ás veces, tamén é a vía contraria, é dicir, o equipo de comunicación acode aos científicos paira preguntarlles se teñen algo interesante que publicar. E de aí parte o traballo do ilustrador: "Os científicos cóntannos os resultados das investigacións e, se se necesita ilustración, nós creámolos para que o público entenda máis facilmente os resultados. Paira explicar os resultados, os científicos utilizan habitualmente gráficos complexos, espectros representados polo espectrómetro e material deste tipo. Pero nós temos que crear una interpretación máis sinxela paira o público en xeral".
Paira facer de ponte entre científicos e público, os artistas miran a ambos os dous lados. Calçada ve necesario o traballo que realiza, xa que os resultados dos científicos son sorprendentes e interesantes, pero a miúdo resultan difíciles de entender. E aínda que os resultados non son complexos, quizais son difíciles de imaxinar. Paira facer fronte a este traballo traballan conxuntamente dous profesionais que o integran, astrónomo e artista: "Eu tamén utilizo o que sei de astronomía. E moitas veces hai espazo paira a interpretación. En cores, por exemplo, ás veces una imaxe pode ser algo máis azul ou algo máis avermellada. Pero sempre hai límites marcados pola ciencia. Os investigadores diranche que un obxecto, probablemente, ten máis de vermello que de azul, ou que ten moita tendencia a lume porque a temperatura é igual ou diferente, etc. Por tanto, sempre é algo medido polos científicos que che axuda a descubrir como é a imaxe. E logo, claro, hai espazo paira a liberdade artística".
Equilibrio entre arte e ciencia
A clave da boa ilustración é a mestura destes dous factores, o que miden os científicos e o que o artista imaxina. Paira iso, niso sempre hai un pequeno coloquio entre o científico e o artista paira comprender mellor o que é probablemente real e o que é consecuencia da imaxinación.
Desta maneira ilustran tamén o que non se pode ver: "A variedade de fenómenos que representamos é moi ampla. Pode ser o interior dunha estrela, como o do noso Sol, e pode ser o comezo do universo, é dicir, algo moi afastado, tanto no tempo como no espazo. E é certo que algúns deles non os vemos, pero os científicos, ao longo dos anos ou séculos, conseguiron comprender moi ben estes fenómenos. Aínda que nunca vimos o interior dunha estrela, sabemos (probablemente) como é".
E como paira explicar isto a unha persoa corrente, sen coñecementos científicos e físicos, utilízanse termos moi simples, os ilustradores buscan ilustracións sinxelas e explicativas. "Dentro de una estrela hai un núcleo onde o hidróxeno convértese en helio mediante unha reacción nuclear, etc.", explica Calçada. "Iso xa o sabemos. Os científicos poden calcular con gran precisión os quilómetros aos que empeza a capa do núcleo, xa que coñecen a masa e miden a temperatura da estrela. Todos estes pequenos ingredientes axudan a facer una imaxe do interior dunha estrela".
Vantaxes da era dixital
A partir de aí comeza o traballo. Acéndese o computador e empeza a crear ilustración na pantalla. O día a día de Calçada non é como a obra anterior a unha tea branca dun pintor: "Normalmente utilizo o software 3D paira facer a parte xeométrica da ilustración. Logo utilizo Photoshop paira debuxar un pouco encima. E cando teño que facer animacións, utilizo o programa After Effects paira crear a parte final da animación (un programa coñecido de post-produción e efectos especiais). Por tanto, traballo preferentemente en formato dixital. Pode haber pequenas excepcións, algunha vez debuxei, pero en xeral son técnicas dixitais".
Neste proceso que conta, os primeiros pasos serían case imposibles si non tivese o software adecuado, e non só porque lle axuda a debuxar coa perspectiva que necesita a xeometría. "É moito máis práctico que o formato dixital tradicional -di Calçadas-, sobre todo porque axúdache o software. Paira ilustrar a superficie de Plutón, por exemplo, utilicei un software de simulación atmosférica que me dá un resultado fisicamente correcto. É necesario definir una serie de parámetros atmosféricos (altura, compacidad, etc.) que xeran una imaxe de aspecto moi natural. Nas cores, por exemplo, o software proporciona cores directas en función da difracción da luz e outros fenómenos físicos da atmosfera".
Ademais, estes programas non son utilizados exclusivamente por astrónomos profesionais. Software dispoñible paira calquera persoa. Iso si, o equipo de Calçada combina moitas ferramentas informáticas paira obter os mellores resultados. "No noso proceso de traballo tamén nos valemos do software que utilizan Hollywood ou calquera outro paira facer películas". Entre eles atópanse o software de simulación de paisaxes e outros similares, xa que estes programas dispoñen de ferramentas paira a simulación de atmosferas.
Con este material xorde ademais una paradoxo: "É curioso porque este software están baseados na investigación científica anterior, cuxos resultados están xa incluídos nas ferramentas dixitais que dispón o software 3D paira a realización de películas ou anuncios de televisión. E agora, nós, científicos ou do ámbito científico, simulamos o mundo que estamos a investigar a través deste software".
Este traballo realízase paira todas as axencias espaciais. Ás veces, o mesmo artista traballa paira máis dunha axencia. Así actuou Calçada, tamén realizou traballos paira a axencia ESA (e a NASA tamén utilizou as súas ilustracións). Con todo, gran parte da súa actividade desenvólvese no grupo de comunicación diso e vive a realidade desta organización. Di que tamén desde o punto de vista corporativo da organización é necesario facer ilustracións divulgativas. E en parte por motivos económicos: "Non somos una organización comercial, o noso obxectivo non é facer diñeiro, senón descubrir os segredos do universo e é un obxectivo bastante loable. Pero, claro, se tamén queremos facer telescopios sofisticados, necesitamos diñeiro e paira iso debemos xustificar o noso traballo coa atención do público". E con iso péchase o círculo do diñeiro, o ilustrador baséase nos resultados da investigación, necesítase diñeiro paira obter os resultados e débese ofrecer á xente resultados atractivos a través das ilustracións.
Cultura da imaxe
Cando se lle pregunta sobre a importancia de representar fenómenos ou obxectos invisibles, Calçada responde de forma moi pragmática: "Non é una cuestión de filosofía, hai una razón práctica: as imaxes son absolutamente necesarias. Todos. Vemos películas con imaxes dramáticas, xogamos con videoxogos con animacións, cores e imaxes dramáticas. E os sorprendentes resultados que obteñen os científicos sobre o funcionamento do universo non van aparecer, por exemplo, na portada dun xornal, se non se acompaña dunha espectacular imaxe que che encanta".
Ademais, Calçada recoñece que o obxectivo é dobre: explicalo e captar a atención. É una combinación. "A xente necesita imaxes paira comprender mellor as cousas, aínda que non haxa imaxe real", di Calçada. "E queremos que a xente entenda o que ve. Por tanto, funcionamos a dúas caras, por unha banda necesitamos que a xente comprenda os conceptos, que a xente os vexa e, doutra banda, que se interese por eses conceptos e que se atenda á xente. Necesitamos que esas historias aparezan nos xornais".
O mesmo ocorre noutros medios. Ás veces, o traballo que realizan no departamento de comunicación diso chega a Wikipedia e aos libros, tanto de nenos como de texto.
Ao final, as imaxes de obxectos e fenómenos invisibles chegan a todos os formatos divulgativos grazas ás ilustracións realizadas por artistas como Calçada. Por iso introdúcese moito diñeiro nesta actividade. As grandes axencias tomaron conciencia da importancia deste traballo e sempre buscarán a maneira de abordalo, xa que en ciencia sempre haberá espazos nos que os ilustradores do invisible son necesarios.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
