Mensaxes químicas e xestión do escaravello sexips dentatus
Ekologia departamentua, Suediako Nekazaritza Zientzien Unibertsitatea (Sveriges Lantbruksuniversitet, SLU), Uppsala, Suedia.
Pasaron máis de 50 anos desde que se demostrou a intermediación das sustancias infoquímicas na comunicación entre os animais. Trátase de sustancias que poden conducir a unha mensaxe e que cobraron especial importancia na xestión sustentable dalgunhas pragas, xa que substituíron en gran medida o uso de pesticidas potencialmente nocivos paira o medio ambiente e contribuíron a un mellor coñecemento das relacións entre os insectos convertibles en pragas e a súa contorna. O escaravello Ips sexdentatus, do mesmo xeito que os seus outros parentes escolítidos, pode provocar perdas nas explotacións de piñeiro se as condicións son adecuadas. Aínda que algúns dos compoñentes do seu feromona son coñecidos desde hai tempo, as mensaxes químicas non se utilizaron até hai pouco, nin na xestión deste escaravello perforante nin na investigación da súa ecoloxía.
Escaravellos perforantes e xestión sustentable de piñeirais
Os escaravellos da subfamilia Scolytinae teñen una gran influencia nos bosques tépedos de todo o mundo. Por exemplo, pódense atopar máis de 500 especies que se alimentan de árbores do xénero Pinus L. A maioría deles non causan ningún dano, pero poucos se poden alimentar de árbores vivas, polo que se converten en competidores do ser humano pola madeira que ambos necesitan. Aínda que o impacto destas especies pode xerar un hábitat saproxilico tan importante paira a diversidade forestal, a propia afección convértese nunha fonte de diversidade de idades, tamaños e densidades dos bosques plantados, comprometendo a viabilidade das explotacións.
Entre os escolítidos que poden converterse en epidemias atópase Ips sexdentatus Boerner. Aínda que pode localizarse en todo o continente euroasiático, a súa influencia no sector forestal limítase principalmente ao sur de Europa e aos países mediterráneos. Entre elas atópanse o fresón ( Pinus sylvestris L.), o piñeiro marítimo ( P. pinaster Aiton), o laricio ( P. nigra Arnold) ou o piñeiro insignis ( P. radiada D. Don) pódese atopar no floda. Do mesmo xeito que outros escaravellos do mesmo xénero, os I. sexdentatus atacan perforando a pel dos piñeiros. Una vez no floema procédese á talla da cámara de vodas, onde se desprenden sustancias infoquímicas molladas nas labras eliminadas. A mensaxe lanzada atrae ás femias que, una vez fecundadas, tallan as cámaras nai que parten da galería de vodas. As femias pon ovos aos lados destas cámaras, de onde sairán os machos alimentados con floema. En breve, os escaravellos de nova xeración sairán das cámaras construídas baixo a pel.
En condicións normais, I. sexdentatus crece en árbores caídas e enfermos que podemos atopar nos piñeirais, xa que o número de escaravellos que poden ser recollidos por ataques illados non é suficiente paira superar as defensas dos piñeiros sans. Con todo, fortes vénchevos, incendios, basolas mal construídas e outros acontecementos extraordinarios deixan troncos sen protección. Os escaravellos crecen incontroladamente en pouco tempo até chegar a atacar árbores sas. Así, nos millóns de piñeiros mariños que a tormenta Klaus de 23 de xaneiro de 2009 lanzou no bosque de Landeta, o I. sexdentatus reprodúcese como nunca, e paira setembro de 2010 destruíronse 3,9 millóns de metros cúbicos pola influencia do escaravello, ademais da madeira exposta polo vento nun piñeiral antes san. Ademais desta postura parasitaria, como outros escolítidos, I. sexdentatus é capaz de transportar fungos fitopatogénicos. Entre as investigacións levadas a cabo na Comunidade Autónoma do País Vasco atópanse os indicios do fungo Fusarium circinatum Niremberg and Ou'Donnell sobre o escaravello, ademais dos fungos cromógenos, que tinguen a madeira de azul e reducen o valor económico da madeira. A xestión dos escolítidos como vectores potenciais de enfermidades altamente nocivas foi reforzada por numerosos silvicultores e xestores forestais. Uno dos exemplos máis claros do pasado é que algúns escolítidos do xénero Scolytus foron responsables da difusión da grafiosis dos olmos, provocando a desaparición case total desta especie arbórea da nosa contorna.
Mensaxeiros químicos que chaman a recoller
Pouco despois de demostrar a existencia mesma de Feromón, a principios da década do setenta descubriuse o ipsdienol, sustancia máis importante da feromona de recollida do escaravello I sexdentatus. Aínda que a utilidade das feromonas foi recoñecida desde o principio, do mesmo xeito que outras pragas forestais, as trampas vestidas con esta feromona non se utilizaron até hai poucos anos, e no caso do escaravello I sexdentatus non existía una mestura de feromona de referencia. Tendo en conta as sustancias concretas que o insecto desprende no proceso de colonización, uno dos nosos principais obxectivos foi o estudo de mesturas que melloren os resultados destas trampas que utilizan os xestores forestais, así como a súa influencia noutros insectos saproxílicos moi relacionados cos escolítidos.
Tras algúns ensaios conseguiuse mellorar o anzol químico que se comercializa, mellorando considerablemente o número de escolítidos que se canastan paira a trampa. Ademais, como se puido comprobar nun segundo grupo de ensaios, o cambio de proporción dunha sustancia na mestura mellorada dá lugar a respostas moi diferentes, tanto do escaravello I sexdentatus, como da composición das capturas, competidores e, en xeral, dos escaravellos saproxílicos que se achegan ao mesmo hábitat utilizando o mesmo mensaxe.
Canastras involuntarias de presa
As feromonas, ou as mesturas de sustancias que as compoñen, teñen una influencia moi específica sobre as pragas ás que se dirixen, en comparación coa maioría das pesticidas, pero, ao transportar unha mensaxe, tamén son utilizadas por outros insectos que actúan en silencio, como os depredadores dos escolítidos. Dous deles, Thanasimus formicarius (Coleoptera: Cleridae) e Temnochila caerulea (Col.: Trogossitidae), captúranse en cantidades moi elevadas en programas de captura realizados paira reducir as poboacións de sexdentatus I. A miúdo os xestores forestais asumen a tarefa de liberar especies potencialmente canastras beneficiosas, pero na maioría dos casos os depredadores están mortos ou gravemente feridos paira realizar os labores de mostraxe. A adaptación dunha rede de cribado de trampas con múltiples embudes que se utilizan paira a captura de escolítidos permitiu mellorar os resultados destas trampas, melloras que na actualidade tiveron en conta as empresas comercializadoras de trampas.
Mensaxe que chama a recoller o impacto de Berbenona
O Berbenona é una das sustancias máis investigadas na xestión de escolítidos. Aínda que ao longo das últimas décadas desempeñou diversas funcións, a principal hipótese que se utiliza na actualidade é que as árbores, a medida que morren e degrádanse, liberan a verbenona. As diferentes especies de escolítidos, en función das súas necesidades alimenticias, teñen diferentes respostas fronte ao verbenés. Así, no caso de Ips sexdentatus, os resultados indican que teñen una influencia directa na mensaxe que chama á recollida, xa que reduce considerablemente o número de insectos recolleitos en trampas. Demostramos que esta inhibición pode ser utilizada na práctica paira protexer os piñeiros ou troncos apilados e presentamos una nova ferramenta aos xestores forestais. Con todo, non foi posible deter o ataque doutros escolítidos secundarios. En concreto, púxose de manifesto que o escolítido Orthotomicus erosus compite con Ips sexdentatus sobre o substrato e viuse a importancia das mensaxes químicas entre ambos. Este escaravello tamén ten a capacidade de transportar fungos, polo que o tronco acumulado non protexe ao verbenón do proceso de azulado.
A diferenza do que ocorre no noso caso, as investigacións realizadas coa verbenona obtiveron resultados bilaterais que retardaron o uso práctico desta sustancia. Con todo, a través do metaanálisis puidemos comprobar que esta sustancia ten una gran influencia, sobre todo entre os escolítidos con capacidade de xerar pragas. Tras investigar os resultados dun total de 529 experimentos, obtivéronse os resultados paira poder apoiar a hipótese principal de traballo. É dicir, o verbenón transmite a mensaxe do substrato que envellece. Doutra banda, na maioría das condicións investigadas, o verbenón ten una gran influencia sobre estes escarabajadores.
Xestión integral de Ips sexdentatus
A necesidade de xestionar as pragas de escolítidos lévanos a investigar a súa ecoloxía química e a xerar ferramentas que van mellorando co paso do tempo. Pero non son as únicas ferramentas dispoñibles. A limpeza dos bosques, a recollida temperá dos piñeiros caídos ou enfermos e a realización de traballos a tempo teñen efectos coñecidos desde hai tempo paira evitar pragas de escolítidos. Ademais, é habitual tratar con pesticidas os troncos apilados. Tendo en conta a súa posible incidencia sobre o medio ambiente, as mensaxes químicas e as trampas poden constituír una alternativa verde na xestión integral de sexdentatus I.
Referencias
Agradecemento
A investigación presentada foi financiada a través dos proxectos AGL 2004-07507-C04-04 e AGL 2007-61152 promovidos polo Ministerio de Educación e Investigación. Gustaríame agradecer profundamente ao meu director de UVA, Juan A. Pajares e a miña compañeira Ronsel Sánchez, Gonzalo Álvarez, Gema Pérez e Ana Martín, así como outros tantos compañeiros da universidade.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
