O caso do neno neandertal LF8
Ikerbasque research fellow
Estratigrafia eta Paleontologia saila, Euskal Herriko Unibertsitatea
Situada ao suroeste de Francia, Dordogne é un territorio privilexiado en canto a xacementos arqueolóxicos. Un deles, o abrigo da Ferrassi, é un xacemento moi importante, xa que na súa secuencia estratigráfica aparecen ocupacións da época musteriana e do Paleolítico Superior. Nas capas musterianas atopáronse esqueletos de sete neandertales, dous superiores (una muller e un home) e cinco nenos de distintas idades.
Primeiro esqueleto do ancián A Ferrassie 1, XX. Foi descuberto a principios do século XX e o último, A Ferrassie, de 8 anos (LF8), foi escavado en 1970 e 1973. Nun artigo que acabamos de publicar na revista Journal of Human Evolution, describíronse os 47 novos fósiles correspondentes ao bebé neandertal LF8 recentemente atopado. En dous museos, Muséum national d'Histoire naturelle (París) e Musée d'Archéologie nationale (St. Germain-en-Laye), atopamos estes fósiles nas bolsas de sedimentos das escavacións de 1970 e 1973.
Entre estes fósiles atópanse fragmentos de cranios, mandíbulas, vértebras, costelas e falanxes de mans, entre os que destaca un temporal á esquerda case completo, que albergaba un pequeno tesouro: un enterro completo. Os ointokis, o martelo e o yunque son os ósos do oído medio, os pequenos ósos que transmiten o son, os máis pequenos do corpo humano. De cando en cando aparecen en xacementos.
Descubrimos o ointoki grazas a un microescáner de óso temporal realizado na plataforma AST-RX do Museo de Ciencias Naturais de París. O primeiro obxectivo do microescáner era investigar as estruturas internas (coquilla e tubos semicirculares) que se atopan en toda a pretensión do temporal, polo que se realizou co maior rigor posible.
No microescáner vírase paso a paso o obxecto que se desexa escanear e en cada paso obtense una radiografía con raios x. Todas as radiografías procésanse mediante computadores moi potentes e realízanse seccións transversais do obxecto. Outras densidades aparecen nestas seccións transversais con diferentes tonalidades da escala do gris, e con outros programas informáticos o obxecto pode ser reconstruído virtualmente.
No momento da realización do escáner comprobouse que no interior do temporal había un entorpado completo, e mediante seccións transversais seleccionáronse os píxeles que enchían o oco até conseguir un obxecto tridimensional. O mesmo fíxose co oído interno, pero neste caso estas estruturas eran negativas, é dicir, ao tratarse de ocos na parte petrosa do óso temporal, enchéronse virtualmente paira construír un obxecto tridimensional. Esta metodoloxía utilízase tanto nos pequenos ocos do petroso como na reconstrución dun maior oco do cerebro.
A importancia deste novo ointoki neandertal é dobre: por unha banda, os huesecillos do oído medio son fósiles que raramente se atopan, e leste é o descubrimento máis completo da época neandertal; doutra banda, a investigación morfológica do fósil confirmou que as diferenzas anatómicas entre a nosa especie e os neandertales poden aparecer tamén nos ósos máis pequenos.
De momento, non é posible coñecer a influencia destas diferenzas morfológicas no oído. Con todo, realizáronse estudos auditivos no xacemento da Sima dos Ósos de Atapuerca. Estes estudos demostran que a capacidade de escoita dos homínidos era similar á dos homes modernos de hoxe fai 430.000 anos, é dicir, eran capaces de escoitar as mesmas frecuencias, e temos una especialización notable de escoitar en determinadas frecuencias comparando co resto de primates. Por tanto, parece lóxico que a capacidade de escoita dos neandertales, relacionados cos seres humanos da Sima dos Ósos, sexa similar á nosa. Segundo estas últimas investigacións, e debido á relación entre o oído e a linguaxe, os primeiros pasos do ser humano no ámbito lingüístico son moi antigos.
FONTES: Balzeau, A., Grimaud-Hervé, D., Détroit, F., Holloway, R.L. Combès, B., Curmá, S., 2013 First description of the endocast of Cro-Magnon 1 and study of brain variation and evolution in anatomically modern Homo sapiens. Bull. Mém. Soc. Anthrop. París 25, 1-18.Martínez, I., Rosa, M., Quam, R., Jarabo, P., Lorenzo, C., Bonmatí, A., Gómez-Olivencia, A., Graza, A., Arsuaga, J.L. 2013 Communicative capacities in Middle Pleistocene humans from the Sierra de Atapuerca in Spain. Quaternary International 295, 94-101. DOI:dx.doi.org/10.1016/j.quaint.2012.07.001Gómez-Olivencia, A., Crevecoeur, I., Balzeau, A., in press. A Ferrassie 8 Neandertal child reloaded: new remains and re-assessment of the orixinal collection. Journal of Human Evolution. DOI: 10.1016/j.jhevol.2015.02.00
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
