Retornos do proxecto xenoma humano
A crise trouxo consigo recortes en todos os ámbitos da sociedade, e vemos constantemente nos medios de comunicación que os principais alicerces do “estado do benestar” (sanidade, educación, condicións laborais...) vanse adelgazar cada venres, cando o Consello de Ministros publica os decretos da semana. O persoal das institucións públicas atópase nunha situación de angustia e angustia paira manter os servizos adecuados, e as súas queixas e protestas por parte dos usuarios cobren diariamente as rúas.
Pero hai outro alicerce social que está a sufrir a gravidade desta situación, pero que non aparece tanto nos medios de comunicación: a ciencia, ou mellor devandito, a investigación. Sobre todo a nivel estatal, os recortes de financiamento nas principais institucións de investigación puxeron en cuestión a súa sustentabilidade. O exemplo máis coñecido é probablemente o CSIC: Tivo que facer fronte a una redución de 500 millóns de euros desde 2010, e neste momento non está claro como chegará a finais deste ano. A nivel global, e cos datos de abril deste ano, o investimento en investigación científica en España diminuíu un 39% desde 2009.
Segundo os científicos, estes recortes pon en perigo o futuro da ciencia en España, xa que as investigacións non se poden interromper agora e despois duns anos seguir con elas, a partir do punto que quedou; na maioría dos casos hai que empezar de cero paira volver aos niveis alcanzados nas últimas décadas. E os científicos creen que sen ciencia non hai futuro; sen el, paira conseguir a innovación e o desenvolvemento doutros ámbitos da sociedade, temos que comprar coñecemento e tecnoloxía desde fóra.
Paira ver a verdade sobre a relación entre o investimento en ciencia e a obtención de beneficios económicos, vou tomar un exemplo que se converteu nun fito nos últimos anos, por unha banda, nun avance espectacular no mundo da ciencia e, por outro, porque xa está a dar grandes retornos na economía, a pesar de que os beneficios máis importantes chegarán nos próximos anos.
Proxecto Xenoma Humano (GGP)
O Proxecto de Xenoma Humano foi un traballo de 13 anos que comezou en 1990 e finalizou oficialmente en 2003 coa detección e publicación de entre 20.000 e 25.000 xenes. Entre os seus obxectivos atopábanse atopar una secuencia completa de 3.000 millóns de subunidades ou bases e analizar os problemas legais e éticos expostos.
O proxecto foi coordinado polo Departamento de Enerxía de Estados Unidos (DOE) e os Institutos de Saúde (NIH), e máis tarde reuniuse o británico Wellcome Trust, ao que se sumaron diversas nacións: Xapón, Francia, Alemaña, China, etc.
A secuenciación do xenoma humano é o maior traballo realizado na historia da ciencia biolóxica e quedou como un fito entre os logros científicos. Paira entender o porqué disto, imos dar algúns datos: Foi un proxecto internacional dirixido por Estados Unidos, cun programa privado complementario, que se desenvolveu nun curto prazo de 13 anos, paira o que foi necesario desenvolver una tecnoloxía avanzada e formar un equipo multidisciplinar: biólogos, químicos, físicos, informáticos, matemáticos e enxeñeiros.
Na actualidade, os científicos utilizan o xenoma como referencia secuenciada, a súa estrutura e outros datos extraídos de GGP son a base paira lograr avances esenciais en medicamento e ciencia, co obxectivo de previr, diagnosticar e tratar enfermidades humanas.
Este coñecemento, centrado en modelos humanos e organismos, vai máis aló da biomedicina, é una "revolución xenómica" e os seus efectos van ser múltiples: as enerxías renovables, a biotecnoloxía industrial, a ciencia veterinaria, a ciencia ambiental, o medicamento forense e a seguridade pública, e entre as disciplinas, zoología, ecoloxía, antropoloxía...
Conclusións xerais
1. Os efectos económicos e funcionais da secuenciación do xenoma humano son enormes e están amplamente estendidos. Os proxectos de secuenciación do xenoma humano entre 1988 e 2012, e os impactos xerados polas investigacións e actividades industriais directas e indirectas relacionadas co mesmo, foron os seguintes: 965 mil millóns de dólares de impacto económico, 293 mil de ingresos salariais e 4,3 millóns de anos de traballo.
2. O Goberno federal investiu directamente no GGP 3,8 mil millóns de dólares até a súa finalización en 2003, e máis tarde 9,1 mil millóns até 2012. Este investimento xerou un resultado económico de 796 mil millóns de dólares até 2010, cun retorno da relación 178/1, é dicir, cada dólar do investimento xerou na economía 178.
3. En termos anuais, a industria xenómica xerou en 2010 un ingreso económico de 3,7 mil millóns de euros e 3,9 mil millóns de dólares en 2012; e desde o punto de vista tributario --federais e locais- recadáronse 2,3 mil millóns en 2010 e 2,1 mil millóns en 2012. Tomando estas cifras, obsérvase que os retornos dun ano equivalen ao investimento total do PNB de 13 anos, mentres que analizando o período 1988-2012, cun investimento anual de 2 dólares por habitante en EE.UU., obtense un billón de dólares.
4º Pero non fixo máis que empezar. Os mellores beneficios a gran escala en medicamento humano, agricultura, enerxía e medio ambiente están por chegar.
5. Poderiamos dicir que o PDR é o investimento de maior impacto na ciencia actual e a base paira o progreso das ciencias biolóxicas.
Efectos funcionais do PDR
Pero a pesar dos enormes efectos económicos do GGP, non é o máis importante, xa que o obxectivo principal era mellorar o coñecemento da nosa bioloxía, saúde e benestar. O proxecto organizouse co obxectivo de esclarecer os procesos moleculares básicos que rexen a vida, así como o avance do coñecemento e a tecnoloxía xenómica noutras áreas.
A difusión do coñecemento biolóxico básico que xerou o uso destas ferramentas, tecnoloxías e técnicas foi enorme e provocou un cambio de paradigma científico, é dicir, o GGP cambiou a forma en que os científicos entenden a bioloxía.
Hai outra función a destacar. A medida que ía aclarando a secuencia do ADN, publicábase diariamente a través de Internet paira poder utilizar os datos de forma inmediata. Debido á utilidade desta información xenómica, a identificación dos mecanismos das enfermidades, os diagnósticos de enfermidades e desequilibrios xenéticos, a clarificación dos percorridos metabólicos e dos elementos biolóxicos que interveñen nas enfermidades complexas, así como a detección de diana específica paira os medicamentos, sufriron una transformación radical. Así mesmo, a clarificación de toda a secuencia do ADN humano ha suposto melloras na biomedicina, como a terapia xenética, o desenvolvemento de vacinas, o medicamento regenerativa, as terapias con células nai e a compatibilidade dos órganos e tecidos entre doantes e receptores.
Con todo, ademais de ampliar os aspectos médicos habituais, a secuenciación do ADN xerou novos campos --como a farmacogenómica e o diagnóstico personalizado- co obxectivo de localizar medicamentos e axustar as doses terapéuticas correspondentes ao perfil xenético do paciente, aumentando a eficacia e reducindo os efectos secundarios adversos. Xa se utilizou no tratamento dalgúns tipos de cancro e veremos a farmacogenómica XXI. A revolución do século XX na práctica médica.
Biotecnoloxía no País Vasco
Dez anos despois da publicación do Plan Biobask 2010, o sector da biotecnoloxía creceu e consolidado entre os sectores económicos vascos. Este plan tamén subliña que os usos derivados da xenómica terán enormes consecuencias económicas e sociais. A Comunidade Autónoma do País Vasco contaba en 2003 con 24 empresas que empregaban procesos biotecnológicos, co obxectivo de crear 40 novas empresas cun persoal medio de 100 traballadores. Segundo datos do EUSTAT, en 2011 había 63 bioempresas cun persoal medio de 41 traballadores. O gasto en I+D neste sector variou ano tras ano até os 86 millóns de euros en 2011.
No que respecta ao sector público, vendo que neste século íase a producir a converxencia das diferentes ciencias, en 2002 o Goberno Vasco abriu os Centros de Investigación Cooperativa (CIC nas súas siglas en inglés), onde se reúnen as entidades públicas e privadas dedicadas á investigación, tanto vascas como estranxeiras. Actualmente existen dous centros que traballan a biotecnoloxía: CIC Biogune, de biociencias, e CIC Biomagune, de biomateriales, con preto de 250 investigadores de 17 países diferentes, que no período 2002-2011 xestionaron uns ingresos de explotación de 160 millóns de euros.
O sector da biotecnoloxía vasca é nova e aínda pequeno en comparación con outros sectores. Por exemplo, o sector das tecnoloxías da información e a comunicación, é dicir, o sector TIC, conta con 2.055 empresas e 22.000 traballadores, o que representa o 3,2% do PIB da CAPV. Haberá que ver como afecta o golpe de crise ao sector. Por unha banda, haberá que ver se se reducirá o financiamento público que será posible manter o nivel dos centros CIC e, por outro, no caso das empresas, as que non teñan una estrutura propia suficientemente sólida e que requiran subvencións públicas ou financiamento externo.
Até hai pouco necesitábanse longos prazos paira detectar retornos da ciencia, desde que o ano ou a década xurdise un novo concepto ata que os seus usos prácticos estivesen dispoñibles. A medida que os prazos se acurtan, cada vez é máis evidente que a ciencia e a investigación son ferramentas básicas paira construír o futuro dun pobo.
A importancia intrínseca da ciencia
Con todo, os principais retornos sociais da investigación non son aqueles que xeran beneficios económicos a curto ou longo prazo. Moitas veces é imposible saber de antemán que problemas vai solucionar a ciencia. Por exemplo, cando en 1928 o físico Paul Dirac propuxo a existencia da positrón, ninguén pensou que hoxe en día sería posible, grazas á tomografía por emisión de positrones, tomar imaxes tridimensionales dalgúns procesos que teñen lugar no corpo. Pedro Miguel Etxenike afirmou que "una sociedade ben formada en ciencia é máis libre paira tomar decisións; ademais, paira obter beneficios económicos é necesario un desenvolvemento armónico e sustentable do básico e o aplicado".
Bibliografía
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
