Primeiro facemos o visor de pasta. A peza é un pouco longa, duns 3 centímetros de altura, e engadímola na tapa da botella. Despois facer un buraco no centro da peza.
Colocaremos una moeda no fondo da cunca. Para que non se mova ao engadir auga é conveniente pegar a pasta á cunca cunha bolita.
Colocar a cunca no lateral da botella. Paira coñecer a distancia á que nos situamos, miraremos polo visor de pasta e, ao estar moi preto, veremos a moeda de fondo. Afastar a cunca aos poucos ata que o bordo do tazón impídanos ver a moeda.
A situación é que ao mirar polo visor colocado sobre o tapón da botella non veremos a moeda (ver figura 1).
Despois, ao encher a cunca de auga e volver mirar, darémonos conta de que a moeda se ve moi ben.
Coa cunca baleira, a luz móvese directamente. E o bordo da cunca non nos permite ver a moeda (ver figura 2).
Ao encher a cunca de auga, a luz se refracta, polo que vemos perfectamente o fondo e a moeda (ver figura 3).
Se xorde algo bonito respecto diso, poderiamos presentalo como un intercambio de maxia ante os nosos amigos e dicilo: “sabedes que a auga pode facer aparecer una moeda de fondo?”
A ver si tedes éxito co experimento!