Poliomielitis: enfermidade que se desexa erradicar
Nos dous últimos anos no hemisferio occidental non houbo pacientes afectados pola poliomielitis, e no resto dos territorios é cada vez máis escaso. H.F., responsable recentemente das vacinas na OMS. Hull e os seus colaboradores, nun traballo publicado na revista Lancet, mostran en que consiste a intención de ocultar totalmente a poliomielitis e neste traballo resúmovolo.
Fundamentos epidemiolóxicos paira a radicación
A maioría das infeccións por poliovirus son sen síntomas e en menos dun 1% aparece parálise. Como se pode confundir con outras enfermidades, a única vía paira obter un diagnóstico fiable é a detección do virus dos peiraos no laboratorio.
Trátase, sobre todo, da enfermidade que aparece nos nenos pequenos, nun 70-90% dos casos nos menores de 3 anos. Ten que ver coas estacións do ano e a maioría dos casos danse nos meses cálidos e húmidos do verán. O seu tempo de incubación é de 4-35 días e contáxiase pola vía feces/boca. Noutros animais non humanos non aparece o virus, pero pode permanecer no medio durante 3 meses.
Poliovacunas
En 1955 créase a poliovacuna inactiva de Salk (PTI) e en 1961 a vacina oral debilitada de Sabin (ATA). Cada un ten as súas vantaxes e utilízanse ambas, pero é incerto que co PTI evitaríase a contaminación nos territorios en desenvolvemento.
ÁTAA aseméllase á infección natural e produce inmunidade no aparello dixestivo e ademais pode pasar de feces/boca a outras persoas. Con todo, presenta una complicación nun caso de 2.500.000 dose, que é a poliomielitis asociada á vacina.
Nos países industrializados conséguense altos niveis de inmunización con dous ou tres dose de ATA. Nas rexións tropicais as inmunizaciones oscilan entre o 70% e o 90%.
Porque impide mellor a transmisión do virus, porque é fácil e barato de tomar, ATA é a vacina que a OMS elixiu paira erradicar.
Estratexias de radicación
Inmunización convencional
Desde que en 1974 a OMS puxo en marcha un programa de inmunización, a maioría dos estados uníronse. O 80% dos nenos nados no mundo en 1990 alcanzaron a inmunización básica contra o polio, a difteria, a pertusis, o tetano, o sarampión e a tuberculose. A propagación do virus do polio diminuíu considerablemente e é posible o seu radicación coa axuda doutras medidas. Demostrouse que a inmunización convencional é insuficiente paira a radicación, debido á aparición de casos de polio nalgúns estados que alcanzaron una inmunización superior ao 90%. O maior risco atópase nos grupos erróneos ou non inmunizados. As minorías étnicas, inmigrantes ilegais, colectividades itinerantes, nenos nados e non rexistrados e grupos relixiosos contra a inmunización son as máis perigosas.
Días Nacionais de Inmunización (INE)
Nos territorios endémicos serán necesarios varios anos. A OMS recomenda que durante eses días os nenos menores de 5 anos tomen dúas dose de vacina ATA sen ter en conta o anteriormente exposto. A vacinación realizarase en dous prazos dunha semana, deixando un intervalo de 4-8 semanas entre ambos. Estas campañas convén realizalas en estacións secas e frías, con facilidade de transporte e maior dificultade de contaminación por polio.
Inmunización en caso de reaparición
A presenza dun enfermo polio indica un nivel de inmunización insuficiente na colectividade local. Aínda que outros nenos xa poden estar infectados, o consello da OMS é proporcionar una dose de vacina a todos os nenos menores de 5 anos que se atopan na zona, sen ter en conta as doses previamente inxeridas. Paira determinar en que ámbito débese realizar terase en conta a epidemiología local e os medios dispoñibles.
Inmunización paira limpeza
Tamén hai lugares que quedan cunha baixa inmunización con campañas de IIC, e son os casos de polio. Dado que non se consegue levar aos nenos aos centros de saúde, hai persoas que se preparan paira ensinar como deben vacinarse e realizar vacinacións a domicilio. A OMS considera que a todos os nenos menores de 5 anos débeselles dar dúas dose ao mes aproveitando as estacións secas.
Estratexias de coidado
Segundo a OMS, “calquera persoa con parálise flaqucídica, incluído a síndrome de Guillain-Barré, pode ter polio; en nenos menores de 5 anos, sen outras razóns e en calquera caso diagnosticado como tal en todas as idades”. Cada país debe ter establecidos os medios paira informar e actuar de forma rápida nos casos seguintes: analizar antes de 7 días desde o inicio da parálise, recoller e analizar mostras de feces antes de 14 días e realizar un seguimento detallado de 60 días.
Situación actual e perspectivas paira o ano 2000
Antes de atopar vacinas aparecían en todo o mundo 600.000 casos de parálises por polio. Desde entón o desconto foi constante: 15.406 casos en 1992, un 52% menos que en 1988, pero un 8% máis que en 1991. Con todo, moitas das zonas de conservación non son de tajo e estímase que en 1992 habería preto de 140.000 casos. Os mapas da figura mostran a distribución mundial dos casos de polio en 1988 e 1992.
No hemisferio occidental o último caso apareceu en Perú en 1991. En Sudamérica foi moi eficaz a campaña de inmunización paira a limpeza, sobre todo en Colombia e Perú. En Europa rexistráronse 169 casos en 1992 (68 deles renunciaron á campaña de inmunización nunha comunidade relixiosa holandesa). En África a situación é moi diferente nos diferentes estados. En Asia aínda queda moito por facer.
O programa de radicación do Polo terá un custo de 1.000 millóns de dólares nun prazo de 10 anos e moitos Estados non poden facer fronte á parte correspondente. Os países desenvolvidos deben recoñecer que a radicalización tamén é paira o seu propio beneficio. Necesítase diñeiro paira pagar salarios aos traballadores, paira o ensino, as comunicacións, a investigación e a creación e mantemento dunha rede de laboratorios, pero máis do 80% do gasto será necesario paira producir 10.000 millóns de doses de vacina. A OMS e UNICEF queren crear talleres de produción e distribución da vacina en 14 países.
Estímase que a metade ou un terzo das vacinas desperdícianse por diversos motivos: a vertedura inacabada das bochas vacunales multidosis tras as campañas de inmunización e a posible perda de eficacia da vacina a temperaturas superiores a 37ºC. Está a investigarse una vacúa estable a 45ºC durante 7 días.
As guerras, os conflitos humanos e os cambios económicos e sociais son obstáculos paira a radicalización. Nalgúns territorios en guerra, como O Salvador, asinouse una tregua paira realizar campañas de inserción.
Se todo o mundo únese, será posible que desapareza o polio e a parálise que poida dar lugar a ela e que, en consecuencia, a cantidade de diñeiro que actualmente se gasta nas campañas de vacinación destínese a outras tarefas sanitarias.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
