Rotura de polímeros
Xunto ao desenvolvemento de materiais plásticos, o uso aumentou considerablemente, e na actualidade os plásticos utilízanse paira a fabricación de todo tipo de compoñentes e produtos de consumo en sectores tan diversos como o envasado e embalado, automoción, sectores eléctricos e electrónicos, téxtil, construción, etc.
A correcta xestión dos residuos destes produtos é importante. O material e a enerxía contida nestes residuos poden aproveitarse, pero actualmente o nivel de aproveitamento é insuficiente e atópase lonxe dos obxectivos marcados pola normativa ambiental comunitaria. Estas normativas son cada vez máis estritas.
A pesar de que se recuperan o 50% e o 40% dos plásticos dos residuos xerados na agricultura e dos residuos sólidos urbanos, na construción esta cifra é do 9%, en automoción non chega ao 7% e no sector eléctrico e electrónico só se recupera o 4%, segundo datos da APME (Asociación Europea de Fabricantes de Plásticos). E en 2003, o 61% dos residuos plásticos da Europa occidental destinábanse directamente a vertedoiros.
Por tanto, é necesario incrementar a reciclaxe e valorización dos residuos de materiais plásticos. Por iso, é necesario ampliar as aplicacións dos procedementos convencionais de reciclaxe, así como desenvolver tecnoloxías máis avanzadas como a reciclaxe química.
Na actualidade, a reciclaxe mecánica é o máis utilizado, pero ten algúns problemas. Paira conseguir un produto de boa calidade é necesario ter separados, limpos e en grandes cantidades distintos tipos de plásticos. Pero nos residuos os plásticos adoitan estar mesturados e acompañados doutros compoñentes. Pensa na cantidade de plásticos que poden existir no lixo doméstico. Nunha botella de plástico, por exemplo, a botella e as tapas son diferentes e deberían separarse. Finalmente, os produtos resultantes da reciclaxe mecánica son de baixa calidade e baixo valor no mercado.
A reciclaxe química, con todo, aínda que aínda está en fase de experimentación, pode resolver estes problemas. Isto débese, por unha banda, a que non é necesario diferenciar os distintos tipos de plásticos e, por outro, a que se consegue un produto de alta calidade.
Recuperando compoñentes orixinais
Os plásticos baséanse en polímeros, cadeas longas dun monómero ou molécula. Ademais dos polímeros, poden conter varios aditivos. Pois ben, na reciclaxe química, mediante diferentes procesos, estes polímeros rompen ou descompoñen. Como consecuencia, obtéñense compoñentes menores, desde aceites ou monómeros básicos até mesturas de compostos --principalmente hidrocarburos -. As primeiras son materias primas que serven paira volver fabricar plásticos e as segundas poden utilizarse como combustible paira obter enerxía.
Os procesos máis importantes paira a rotura de polímeros son a despolimerización química, a gasificación, a descomposición térmica (pirólisis e craqueo térmico), a descomposición térmica catalítica e a súa utilización como axentes reductores de altos fornos.
A despolimerización química só pode utilizarse con polímeros obtidos dunha determinada forma (condensación). Consiste na descomposición química, obtendo as moléculas orixinais que formaban o polímero. Na gasificación quéimase o material a alta temperatura e controlada. Desta forma, a materia orgánica transfórmase en gas de síntese (principalmente CO+H 2, CO 2 , CH 4, etc.). Os compoñentes inorgánicos do material quedan como residuos inertes vitrificados de difícil aproveitamento.
Na descomposición térmica, por exemplo mediante a pirólisis e o craqueo térmico, as cadeas de polímeros rompen a alta temperatura e sen osíxeno. Na descomposición térmica catalítica, ademais das temperaturas, interveñen un catalizador ou outros axentes como o hidróxeno. Estes procesos permiten obter monómeros e fraccións de hidrocarburos multifuncionais.
Por último, os residuos de plástico poden utilizarse como axentes reductores en altos fornos. O produto final obtido pódese utilizar paira fundir en lingotes e fabricar aceiro.
Desenvolvemento de novas tecnoloxías
A área de Reciclaxe e Valorización de GAIKER-IK4 puxo en marcha un novo proxecto de adquisición de equipamento de última xeración paira o desenvolvemento desta tecnoloxía: REQUIPLAST. O obxectivo principal do proxecto é establecer a base tecnolóxica paira o desenvolvemento da despolimerización química e a pirólisis a baixa temperatura. Estes procesos poden ser una oportunidade paira aqueles residuos plásticos que neste momento requiren una solución viable, como o poliéster procedente de residuos téxtiles, poliamidas e poliuretanos procedentes de vehículos fóra de uso e PET de envases.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
