Memoria de computadores

Texto xerado polo tradutor automático Elia sen revisión posterior por tradutores. Elia Elhuyar

Zabaldu:
Twitter
Facebook
Emaila

Sen saber moita informática, calquera ouviu que os computadores teñen memoria. A memoria é una capacidade humana e animal polo que una máquina non é capaz de como una máquina pode ter esas cousas. Imos dar algunhas explicacións sobre a memoria dos computadores.

O computador é una máquina electrónica que utiliza símbolos ou símbolos paira procesar a información seguindo un programa.

Debido á estructuración interna dos computadores, o tipo de información dixital que poden utilizar estas máquinas, codificada mediante os símbolos 0 e 1. Isto non significa que o usuario deba indicar a información desta maneira. A pesar de que o computador traballe dixitalmente, ao dar as ordes o operador utilizará unha linguaxe similar ao das linguas comúns.

Paira poder cumprir coa función dos computadores é necesario gardar os datos e ordes nalgún lugar, e o mesmo cos resultados intermedios e finais. Este espazo de almacenamento necesario denomínase memoria, serve paira acumular datos e como se indica máis adiante non debe mesturarse con disquetes ou discos.

A unidade de información máis pequena denomínase bit (dúas nary digi t) e pode ter dous valores, un bit pode ser cero ou un. E como a unidade é demasiado pequena, a unidade chamada byte utilízase máis. O byte é o conxunto de bits necesario paira representar un carácter. Na maioría dos casos componse de oito bits e entón chámaselle zortzikote, pero tamén poden ser seikotes. Os máis utilizados son os seguintes:

Múltiples Símbolo Valor

Quilo
Megas
Giga

2 ¹⁰ = 1.024 10 ³
2 ²⁰ = 1 ₁ 048.576 10 ⁶
2 ³⁰ = 1.073 ₁ 741.824 10 ⁹ kb
Mg
Gb

Compoñentes da memoria

A memoria dun computador está composta pola táboa memori, o rexistro de direccións, o decodificador e o rexistro de datos.

Táboa Memori

Utilízase paira almacenar información e está formado por elementos que poden atoparse en dúas situacións. Cada un destes elementos representa un bit. Estes bits están agrupados en conxuntos independentes entre si e cada un deles recibe o nome de memori. A lonxitude da palabra memori pode variar dun computador a outro, podendo ser dun byte, de dous ou de tres. Na memoria que se mostra na figura 1, a lonxitude da palabra memori é de 5 bits e debe tomarse como exemplo, xa que os verdadeiros computadores teñen palabras de maior lonxitude.

Estas células ou conxuntos de bits independentes da táboa memori coñécense como "gelascas" e teñen a capacidade de almacenar información. Outra característica moi importante é a dirección que identificará cada pila.

Paira acceder a unha información desde a memoria é necesario especificar a súa dirección. Por tanto, a memoria aseméllase a un conxunto de caixas de correos onde a información, o contido das caixas de correos e a dirección son a localización da caixa de correos. Como xa se mencionou anteriormente, a información almacenarase no código binario e as direccións tamén están no código binario, pero conceptualmente son completamente diferentes: os datos que se sitúan ao longo do tempo na bandexa dunha dirección poden ser diferentes, pero a dirección de devandita pila é permanente e inmutable.

Rexistro de direccións

Indica en que pila da memoria producirase a seguinte operación en memoria. As operacións que admite una memoria son a lectura (obtención de información dunha pila de memoria) e a escritura (almacenamento dun dato nunha pila de memoria). O rexistro de direccións especifica a dirección da pila que se utilizará na seguinte operación.

A lonxitude do rexistro de direccións, é dicir, o número máximo de bits que pode aceptar, está relacionada co número de inquilinos que hai na táboa memori. Como se pode apreciar na imaxe, se hai 8 direccións que se poden obter de 3 bits son suficientes paira indicar a dirección de calquera inmóbil. A relación entre a lonxitude do rexistro de direccións e a táboa memori é: se o rexistro de direccións ten n bits o número máximo de celas que se pode domiciliar é de 2 ^n.

Deco

A dirección que hai no rexistro de direccións está codificada e hai que activar a pila correspondente a ese código. Esta activación ou aceso realízase eléctricamente intercalando este compoñente denominado decodificador. O traballo do decodificador consiste en coller a dirección dada no código binario e activar a pila correspondente mediante un pulso eléctrico.

Rexistro de datos

É a porta da memoria, por aquí pasan os datos que se van a escribir e os que se len dela. O número de bits que ten o rexistro de datos é igual á lonxitude de memori, é dicir, 5 no noso exemplo. Este rexistro está conectado ao bus de datos. (Ver figura 1).

Operacións de memoria

Dous son as operacións que se poden realizar nunha memoria: lectura e escritura.

Ao facer una lectura cópiase o dato ou a orde nunha das celas da memoria noutro lugar do computador, quedando cando hai memoria. Os pasos que se dan na lectura son:

A través do bus de direccións conectado ao rexistro de direccións, a dirección da bandexa de información chega ao rexistro de direccións.
A dirección do inerte que garda a información entra no decodificador e este actívase eléctricamente. Lerase o dato que hai na palabra memori activa.
A unidade de control é outro compoñente do computador que indica a necesidade de realizar una lectura a través do bus de control.
Ao tratarse dunha lectura, una copia do contido da caixa activa transfírese ao rexistro de datos e ao estar este rexistro conectado ao bus de datos, estará dispoñible paira calquera outro lugar do computador.

Na redacción gardarase un dato que vén de fóra nunha pila da memoria. Os pasos que se deberían dar paira levar a cabo una redacción son os seguintes:

A dirección da pila que gardará a información a través do bus de direccións conectado ao rexistro de direccións chega ao rexistro de direccións.
A dirección desta pila introdúcese no decodificador e actívase eléctricamente. O memo no que a escritura estea activa realizarase nesa mesma palabra.
A información que se desexa almacenar na memoria chega ao rexistro de datos a través do bus de datos. O bus de datos ten una dobre dirección: este bus é o encargado de transportar os datos que veñen de fóra cara á memoria e os que van fóra dela.
A unidade de control indica mediante o bus de control a necesidade de realizar a escritura.
Ao tratarse dunha escritura, o que está no rexistro de datos transfírese á pila que está activa. Na redacción substitúese o contido que provén do rexistro de datos polo que se perde o contido antigo.