Alimentación desde o primeiro ano até a adolescencia
De feito, o primeiro ano do nacemento dun neno triplica o seu peso. Pero paira cuadriplicar necesita un ano máis. Por tanto, o crecemento físico é moito máis lento e estable no segundo ano e sucesivos. Pero neste período dáse un importante desenvolvemento social, cognitivo e emocional do neno, e á hora de aprender a alimentarse teremos que telo en conta.
A necesidade de enerxía dun neno, ademais da súa idade, altura e peso, está condicionada pola súa actividade física. Pero, como media, o neno de 1 a 3 anos necesitará 1.300 kcal ao día, 1.800 kcal no de 4 a 6 anos e 2.000 kcal no de 7 a 10 anos. Una adecuada distribución da enerxía nesta época sería: 50-60% hidratos de carbono, 25-35% graxas e 12-15% proteínas.
As necesidades de proteínas son maiores cando o neno é pequeno e diminúen a medida que aumenta. O neno de 1 a 3 anos necesita aproximadamente 1,2 g de proteínas por quilo que pesa, o de 4 a 5 anos 1,1 g e o de 7 a 10 anos 1 g de proteínas por quilo.
Os sales minerais e as vitaminas son tamén moi necesarias para que o neno teña crecemento e desenvolvemento normal. Entre eles, os máis importantes paira o dez primeiros anos do neno son o calcio, o ferro, o zinc e a vitamina D, entre outros. Por todo iso, proponse a distribución dos grupos de comida paira esta franxa de idade (ver táboa).
| Grupo de comida | 1-3 anos | 4-6 anos | 7-10 anos |
Lácteos | 100 ml/g; 4-5 días | 150 ml/g; 3-4 diarios | 240 ml/g; 2-3 días |
Peixe de carne | 50 g cada 4 veces por semana | 50-100 g, 3-4 veces por semana | 100 a 150 g, 3-4 veces por semana |
Ovos | 2-3 semana | 2-3 semana | 3-4 semanas |
Embutidos | 20 g; 2 a 4 veces por semana | 25 g; 2-4 veces por semana | 30 g; 2-4 veces por semana |
Citas | Media cunca, todos os días | Cunca semi-completa, todos os días | Dúas cuncas cada día |
Pan | Una boa rebanada, todos os días | Dúas boas rodajas a diario | 3-4 rebanadas fermosas a diario |
Pasta de arroz | 40 g cada semana | 50 g cada dúas semanas | 60 g cada semana |
Froita | 1,5-2 exemplares diarios | 2-3 unidades diarias | 3 exemplares diarios |
Hortalizas | Prato diario: cocido ou puré | Prato diario: empezar a pór ensalada | Prato diario: de todo |
Xudías verdes | 40 g; dúas veces por semana. Mellor en puré | 50 g, 2 veces por semana | 60 g; 2 veces por semana |
A familia inflúe notablemente no desenvolvemento dos hábitos alimenticios. O comportamento dos pais cos alimentos condiciona en parte que o neno acepte ou rexeite certos alimentos.
Á hora de facer una comida hai que dar importancia a ese momento, dedicar tempo a comer. Comer rápido, con présas, ten consecuencias negativas nos hábitos alimenticios do neno. A correcta distribución das comidas é tamén moi importante. O neno/a deberá realizar polo menos 4 comidas ao día (almorzo, comida, merenda e cea) e nalgunhas situacións será necesario até 5 comidas. Tal e como explicamos no número anterior como é o bo almorzo, pasaremos á comida. Na comida do mediodía sempre teremos primeiro (verduras, arroz, pasta, ensalada…), segundo prato (carne, peixe, xudías verdes con arroz…) e sobremesa (froita ou lácteo).
Paira a merenda, o ideal é comer froita e bocadillo (xamón, queixo, marmelo, chocolate, atún de lata, noces… todos os días). Por último, a cea debe ser lixeira: primeiro verdura ou sopa, despois peixe ou tortilla e froita ou lácteo.
Enfermidade celíaca
Tamén chamada enteropatía por gluten. Nas persoas con esta enfermidade, o compoñente do gluten gliadina afecta aos váteres do intestino delgado. Como consecuencia, a absorción da maior parte dos alimentos diminúe considerablemente, aparecendo os seguintes síntomas:
- Diarrea, excrementos voluminosos ricos en ácidos grasos. Isto supón una perda de peso e, se a enfermidade persiste, una notable falta de alimentos.
- Anemia porque o corpo absorbe menos ferro e ácido fólico do suficiente.
- Tamén pode haber dor óseo e rotura de ósos, xa que a absorción de calcio e vitamina D está danada.
O diagnóstico realízase, en primeiro lugar, mediante unha análise dos excrementos paira detectar a presenza de graxas e ácidos grasos non absorbidos. A continuación realízase a biopsia do yeyuno (segunda parte do intestino delgado), onde se aprecia claramente se os vellos están atrofiados.
En 1953, investigadores holandeses descubriron que os síntomas da enfermidade celíaca en nenos desaparecían rapidamente ao eliminar da dieta trigo, cebada, centeo e avena. Entón déronse conta de que a gliadina do gluten que había neses jitos causaba dano nos veos intestinais.
É certo que consumir una dieta sen gluten supón un cambio importante na alimentación. E é que na nosa sociedade hai moitísima comida baseada no trigo. Con todo, como a oferta do mercado é cada vez máis ampla, as posibilidades son máis variadas paira os afectados por esta enfermidade e poden consumir tranquilamente millo, mijo, arroz, soia, tapioca, quinoa… e as fariñas e produtos elaborados con todos eles.
Iso si, a lectura exacta das etiquetas será imprescindible, xa que ás veces engádese o gluten directamente aos alimentos durante o procesado e as salsas, etc. esta sustancia tamén se utiliza paira a súa elaboración. Coidado cos seguintes alimentos (sempre convén revisar ben as etiquetas):
- Salchichas, embutidos, carnes vexetais, fritidos… na súa produción, a miúdo, utilízanse citas con gluten.
- Alimentos precocinados con salsa, cuxa produción se realiza a miúdo con trigo.
- Verduras e legumes que venden en lata.
- Sopas dabondo.
- Galletas, pastas, doces…
- Tés con cervexa, xenebra, whisky e cebada malteada.
Con todo, poden comer tranquilos:
- Todos os produtos lácteos.
- Todas as carnes e peixes de forma natural e sen preparación previa.
- Todas as verduras frescas ou conxeladas e todas as froitas frescas e latas.
- Xudías verdes sen preparación previa.
- Azucres, marmeladas, chocolate…
- Cabalos, fariñas, pastas e pans de millo, arroz, mijo, quincho e froitos secos.
- Viño, café, bebidas carbonatadas…
Ao tratarse dunha enfermidade crónica, ao mellorar os síntomas non convén relaxarse e volver tomar gluten. Os síntomas pequenos aparecen rapidamente, pero os graves (desnutrición, anemia...) comezan a notarse en oito semanas. Ademais, a inxestión de gluten durante un tempo fai que a dieta non logre mellorar a enfermidade e xérense enfermidades máis graves: jeiunoileitis ulcerosa crónica, cancro e linfomas… Manter una dieta sen gluten reduce todos estes riscos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
