Hasiera »   Erreportajeak »   Kristaletarako zirujauak

Cirurxiáns de cristal

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Cando menos espéralo, é cando veñen. O coche que pasa ao seu lado, as obras de estradas… alguén sabe que é o que fai saltar as pedras pequenas da estrada, pero sábese que provocan grandes avarías. E é que cando ocorre iso, ao parabrisas do coche! Ás veces non rompe por completo, a canle se hai pouco a pouco ou aparece un buraco moi redondo. Antes de comezar co taller, le atentamente a noticia que nos deron desde a Facultade de Química de San Sebastián. Fotosensibilización, composición luminosa... Aínda que polo momento non entendes nada, non dubides en lelo porque este artigo resultarache máis rendible do que imaxinas.

De feito, os membros do Departamento de Polímeros da Facultade de Químicas dixéronnos que o parabrisas do coche non ten por que cambiar. Nela realizouse a nova técnica de fotosensibilización que se presentou en Donostia a principios de xuño. Segundo o seu propio nome, a composición luminosa é a que consegue a nova resina: o cristal, por dicilo dalgunha maneira, sométese a unha pequena intervención de cirurxía plástica. A operación é moi rápida e o técnico só tarda uns 30 minutos en eliminar completamente o oco ou canle dos ventos. E ademais a nós pareceunos bastante barato.

A empresa Glassinter, situada no termo municipal de Hernani (Gipuzkoa), puxo no mercado o novo sistema de fotosensibilización, pero realizáronse estudos na Facultade de Química da UPV/EHU. En concreto, na Sección de Polímeros que dirixe Antxon Santamaría. Os químicos Mari Jose Fernandez-Berridi e Lurdes Irusta foron os encargados de desenvolver a sustancia que compón os parabrisas e reunímonos con todos paira pornos en contacto cun novo sistema que beneficiará ao noso peto.

Cetiaz-Elhuya r: A nova técnica repara totalmente as gretas habituais no parabrisas dos automóbiles. En que consiste exactamente?

Facultade de Química : É dicir, en prosa, no parabrisas dos automóbiles, golpeadas por pedras pequenas ou, por tanto, "completa" con luz as gretas que se producen. Primeiro sacamos o aire do buraco que provocaron os impactos no cristal, que é, en definitiva, o buraco que vemos. Una vez expulsado o aire, inxectamos una sustancia tipo resina. O noso traballo consistiu en investigar as propiedades adecuadas desta sustancia. Paira inxectar o composto químico é líquido, pero debe ser una sustancia que se solidifica na exposición á luz. A transición de estado realízase mediante raios ultravioleta, colocando una pequena lámpada sobre o impacto e actuando directamente. Outra característica importante da sustancia é a súa cor, ou se o prefire, a súa ausencia de cabichas, que debe ser transparente paira poder igualala co cristal do automóbil.

C.D. : Poderanse reparar todos e cada un destes tipos de gretas mediante este sistema?

C. F. : Non todas. Por unha banda, se hai moitos impactos, o proceso de fotosensibilización do cristal será moi longo e custoso. Cando deseñamos una nova técnica tiñamos pequenos impactos á vista, é dicir, gretas moi frecuentes no automóbil, non roturas. Por outra banda, a xente pregúntanos se esta técnica tamén vai reparar os cristais das xanelas da casa e nós, con pena, dicímoslles que non. Esta técnica está deseñada paira a compresión de cristais laminados. Debido ás medidas de seguridade, os parabrisas dos automóbiles, principalmente os dianteiros e nalgúns casos os laterais, son laminados. Entre os dous ferros de vidro atópase outra lámina dun polímero especial, máis resistente que o propio vidro. Isto débese, como xa se comentou, á seguridade, xa que ante un impacto, a lámina dura central protexe aos pasaxeiros, evitando a rotura total do cristal. Precisamente paira a reparación deste tipo de cristais deseñouse esta técnica paira a formación de cristais laminados. Todos os coches actuais teñen parabrisas deste tipo e son cada vez máis habituais nos escaparates das tendas.

C.D. : Ao cliente, sen dúbida, resultaralle máis rendible que cambiar completamente o cristal da fotosinación...

C. F. : Máis barato e seguro. Moitas veces por neglixencia, porque non podes deixar o coche no taller ou porque é demasiado caro, non solucionamos ese tipo de impactos, ás veces ocorreume a Nerón. Non cáusache ningún dano grave no automóbil e ata que sexa máis grave non o reparas. A fotosensibilización non tarda moito; o parabrisas arránxase en media hora e é bastante barato, 6.000 pesetas. Ademais, a nova técnica contribuirá á reutilización que hoxe en día se está facendo da palabra á boca. Na actualidade non se reciclan no parabrisas dos automóbiles, tal e como se explicou anteriormente, xa que a lámina central é un polímero e por tanto incompatible coas técnicas de reciclaxe do vidro. Acumulación de cristais nos talleres co consecuente aumento da contaminación. A vida do parabrisas tratado coa fotosenalización alárgase, xa que un pequeno impacto non fai que toda a peza sexa arroxada ao lixo.

C.D. : Cóntannos que a técnica que parece tan sinxela deuvos moito traballo. Cando empezaron a traballar neste proxecto?

C. F. : Cando nós entramos no proxecto levaban varios anos na empresa Glassinter buscando a técnica de reparación de parabrisas dos automóbiles. Foron eles os que deseñaron os pasos técnicos que requiriría a reparación e viñeron a nós paira determinar as características da sustancia a inxectar. Entón, hai aproximadamente un ano, ou ben, o deseño desta sustancia foi posto á nosa disposición. Desde entón traballamos no Departamento de Polímeros, reelaborando as condicións que se dan en estado real no laboratorio e partindo de aí paira coñecer mellor as características que debería ter a sustancia.