Cabalos de mar: o pai ‘embarazado’
Efectivamente. A reprodución do cabalo mariño é moi curiosa; tras o cortexo de machos e femias, a femia deposita os ovos na bolsa ventral do macho. Alí permanecen durante tres ou catro semanas até o nacemento das crías. O cabalo macho de mar ten una bolsa similar á do canguro. Chegado o momento, a
femia pon 200 ovos na bolsa da súa parella nunha única sesión. Na bolsa do cabalo macho de mar caben aproximadamente 600 ovos. Con todo, normalmente una soa femia non pode encher a bolsa.
Ao longo do mes seguinte as crías crecen seguras dentro da bolsa. Cando chega o momento do nacemento, o caballito mariño ancórase no talo dunha alga. A continuación se balancea paira axudar ás crías a saír da bolsa. Neste proceso, a cor natural do cabalo macho de mar cambia radicalmente converténdose en branco grisáceo. Tras o nacemento das crías, soben á superficie e, ao encher de aire a vejiga natatoria, ponse ‘de pé’ por primeira vez. Desde entón vivirán nesa actitude.
E esa é outra das peculiaridades do cabalo mariño. A maioría dos peixes nadan coa cabeza por diante. Pero o cabalo mariño nada coa cabeza levantada. As pequenas aletas pectorales axúdanlle a moverse transversalmente. A cola, pola súa banda, permite reter as algas paira non arrastrar as augas ou escondelas de posibles depredadores. De feito, o cabalo mariño vive preto da costa, onde abundan as algas.
O seu aspecto non é tan fráxil como parece. A súa cortiza é dura e sérvelle paira defenderse dos inimigos coma se fose una armadura. Por tanto, aínda que pareza moi débil e fráxil, a súa cobertura exterior é dura.
Os ollos do cabalo mariño non se moven ao mesmo tempo, utiliza un ollo paira cazar e espía co outro paira ver cando vén o inimigo. Cola enrolada como a dos monos. E cando quere comer ou descansar, coa cola suxéitase un anaco de coral ou de algas.
cabalo mariño en forma de dragón, orixinario de Australia, moi especial. Especie protexida. Así, as persoas autorizadas tamén poden capturar un só macho ao ano. É o que máis tarde terá. É moi sensible aos fortes cambios de luz. Este singular cabalo mariño pódese ver no acuario de Barcelona.
O cabalo mariño é moi abundante, identificando preto de cincuenta especies en todo o mundo. En 1829 clasificou por primeira vez os baróns de Cuvie. Case todas pertencen ao xénero Hippocampus. No Mediterráneo a especie máis abundante é o Hippocampus guttulatus. Ten una lonxitude aproximada de quince centímetros e un extremo longo.
A pesar da súa abundancia, en moitas partes do mundo existe un alto risco de desaparición do cabalo mariño, cuxo hábitat se atopa en mal estado. En Asia péscanse anualmente vinte millóns de cabalos mariños, entre os que se atopa o medicamento chinés, e a pesca masiva, ademais do número de especies locais, puxo en perigo a extinción da especie.
Cada cabalo mariño maduro pode facer miles de crías, pero a mortalidade dos cabalos mariños é moi elevada cando son alevíns; aproximadamente un 5% das crías sobreviven no mar.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
