Investigación punteira
Elhuyar: “A dificultade dos aceiros na transición fráxil/dúctil” é o título do traballo de investigación que Elhuyar publicará proximamente. Aínda que o aceiro é un material coñecido, sorpréndenos saber que hai moito que investigar. A dificultade non se investigou até agora?
CEIT: Ademais dos investigadores, a cidadanía tamén coñece moi ben o aceiro. Trátase dun sector de gran tradición que se adaptou a moitos usos no País Vasco. Nós traballamos paira mellorar estes usos. Buscamos un aceiro adecuado e económico paira a súa posterior utilización nas empresas. Analizamos a microestructura do aceiro, todas as súas características. Dureza e resistencia, por exemplo, son parámetros moi ben coñecidos. Con todo, non é así con todas as características. A dificultade é a que menos se coñece. Quixemos coñecer a enerxía que absorbe o aceiro antes de rompelo, é dicir, entender os factores que inflúen na dificultade do aceiro.
Elhuyar: Onde se utilizarán os resultados da investigación?
CEIT: Paira empezar, en Euskal Herria. CAF, GSB Afora, en empresas como Tubos Reunidos. Colaboramos con empresas que traballan co aceiro antes de chegar a estes resultados. Afortunadamente, o fluxo de comunicación entre investigadores e técnicos é cada vez máis rico. A pesar da desconfianza que existía no pasado, hoxe en día chegamos a entenderse e esa foi a achega máis importante da investigación.
O Departamento de Materiais do CEIT sempre estivo á cabeza en investigación. As nosas investigacións céntranse en coñecer as variables que entran no proceso produtivo e corrixir os posibles erros, é dicir, dominar o proceso. O coñecemento e optimización destas variables depende en gran medida dos técnicos das empresas. Na actualidade o proceso está informatizado e grazas a iso os investigadores e técnicos están máis cerca. Xa non se produce esa división violenta entre ciencia e industria. A industria transmítenos as súas necesidades e nós traballamos vías teóricas paira solucionalas. Noutras palabras, confírmase que a teoría supón a optimización da práctica.
E lhuyar: Con todo, moitos consideran que o aceiro é xa un material esgotado e que os novos materiais van substituír.
CEIT: Si é necesario, o aceiro perderá o seu liderado hai anos e terá que loitar con novos materiais no mercado. O uso de materiais é un campo dinámico. Todos os materiais deberán atopar o seu lugar e tamén os aceiros. A investigación permitirá ás empresas do País Vasco explorar novas vías e acceder a novos mercados.
Elhuyar: En que situación atópanse as empresas vascas ante o novo reto?
CEIT: Máis tempo que moitas outras. A industria tradicional do aceiro de Gipuzkoa atópase nun lugar privilexiado paira abordar o futuro touro desde as ramas. En Gipuzkoa traballouse desde sempre o sector do aceiro baseado na reciclaxe. Mentres que a materia prima dos altos fornos é mineral, en Gipuzkoa traballouse a chatarra aproveitando o “residuo” doutros. Na actualidade, en toda Europa esta tendencia está a imporse e nós, grazas á experiencia de anos, poderiamos estar á cabeza. O exemplo máis claro témolo en Sestao. O forno alto pechouse e instalouse una acería eléctrica. Non é casualidade. Os altos fornos instalaranse en países con man de obra barata e, como sabemos, non é o caso de Euskal Herria. As nosas empresas terán que apostar polo desenvolvemento da tecnoloxía paira ser competitivas.
Elhuyar: Os nosos lectores terán en breve o labor de investigación que realizastes sobre a dificultade do aceiro. Publicastes en eúscaro. Paira moitos, isto pode limitar a súa difusión...
CEIT: A orixe da investigación son os cursos e teses realizados en eúscaro e as empresas que funcionan en eúscaro. É un traballo realizado paira a industria vasca. Xa publicamos algunhas partes en inglés, pero na súa totalidade verá a luz en eúscaro. Pareceunos coherente aproveitar a oportunidade que nos ofrece Elhuyar. Saber que a investigación punteira en eúscaro en Euskal Herria utilizarase en todo o mundo é una ensino paira todos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
