Non era tan importante chegar ao Polo sur magnético, polo que a expedición de Shackleton non tivo a mesma repercusión que a expedición norueguesa dous anos despois. Nesta expedición, o noruegués Admunsen e outro tres membros chegaron ao Polo sur xeográfico o 14 de decembro de 1911.
Estas expedicións non eran só exploracións, senón que as realizadas por británicos, por exemplo, foron apoiadas pola Royal Geographical Society, polo que levaron a cabo numerosas investigacións científicas. Organizados por Shackleton en 1907, no barco Nimrod, a tripulación limitábase a mariñeiros, médicos, cociñeiros e científicos.
Os barcos levaron aos exploradores até a Antártida, que construíron en terra una cabana de madeira. Así, o barco puido regresar ao norte antes de quedar atrapado no xeo. O 22 de febreiro de 1908 o buque Nimrod dirixíase a Nova Zelandia.
O equipo comezou a traballar antes de finalizar o verán. O meteorólogo Jameson Adams dedicouse a realizar medicións; Edgeworth David realizou un medidor do nivel da neve; Douglas Mawson instalou un anemómetro sobre o cerro máis alto da zona. Nos bordos colgados das paredes da chabola mediuse tamén a velocidade de evaporación mediante acumulación de neve e xeo.
Pola súa banda, o biólogo James Murray, cunha caixa descendente por unha greta, capturaba peixes e crustáceos. Paira subir a caixa adoitaban estar conxelados, pero, tras descongelarse, sobrevivían.
Tamén se elevou o volcán Erebus e mediuse o cráter. Foi o primeiro gran logro da expedición; hai que ter en conta que o volcán activo é de 3.794 metros de altura. Non foi fácil, nesta ascensión conxeláronse os dedos do geólogo Sir Philip Brocklehurst.
En marzo o Sol comezou a ocultarse e o traballo diario fíxose cada vez máis laborioso. Tiñan que prepararse paira afrontar o inverno.
Claro, o inverno era escuro, porque estaban dentro do círculo polar, polo que non volverían ver o Sol nos próximos meses. Era hora de facer plans paira a primavera, e sobre todo de sobrevivir, tanto física como psicoloxicamente. No interior da cabana reduciuse a actividade, os compañeiros de grupo durmían por parellas en pequenas habitacións e tiveron que facer un gran esforzo paira afrontar esta dura vida.
Cando volveron ver o Sol, puxeron en marcha os plans: un equipo dirixiríase cara ao Polo sur xeográfico e outro cara ao Polo sur magnético.
O Polo sur na actualidade.Shackleton, Adams, Marshall e Wild partiron cara ao sur, con máis de 2.700 quilómetros de percorrido. A viaxe foi laborioso. Levaban poneys de axuda, pero a petición das circunstancias, algúns tiveron que matalos e comer a súa carne e o seu millo. Despois de case dous meses e medio, tiveron que desesperarse e dar a volta, a 150 quilómetros do polo. Estiveron na 88º 23' de lonxitude sur, o 9 de xaneiro de 1909. O 4 de marzo, a principios do inverno, o catro exploradores estaban no Nimrod, fóra de perigo.
O outro equipo conseguiu o segundo obxectivo da expedición. David, Mackay e Mawson eran exploradores sen experiencia. Dirixíronse a pé só cara ao norte coa axuda dun vehículo paira a primeira parte. O vehículo serviu paira fornecer un par de almacéns de alimentación. O motor do vehículo quentouse demasiado e non se podía utilizar moito máis.
O resto do camiño fixérono sen animais. Polo camiño, os alimentos reducíronse e de cando en vez algún caía nunha greta. Mawson, un eminente científico, estudou os cristais de xeo das paredes cando estaba no seu interior.
O 15 de xaneiro de 1909 o compás de Mawson estaba case vertical. Só desviara 15 minutos da vertical. Case estaban alí. Deixando as cousas de peso no chan, camiñaron até o Polo sur magnético. Ao chegar, David e Mackay puxeron a bandeira británica e fixeron una foto de tres. David dixo: "Agora son consciente deste campo no que se atopa o Polo sur magnético paira o imperio británico". Tras estas palabras gritaron a favor do rei Edward VII e comezaron o camiño de volta. O 5 de febreiro de 1909 recolleu os barcos Nimrod. A aventura terminou e os exploradores estaban a salvo, esperando a chegada de Shackleton e os seus compañeiros.
O Polo sur Magnético moveuse moito desde entón, dalgunha maneira os exploradores tiveron a sorte de estar no mar.