Con todo, o uso coñecido pola maioría non é real. Dise que é útil paira orientar a observación de onde crece o brión. De feito, sempre se dixo que o brión crece no lado norte e que serve paira obter un punto de referencia en caso de perda no bosque. Pero desgraciadamente iso non é do todo certo.
O brión crece sobre todo en zonas húmidas e escuras. No hemisferio norte, o sol crea a sombra xeralmente cara ao norte, dando lugar a un lugar apropiado paira o brión no lado norte das pedras e árbores. No hemisferio sur, pola súa banda, as sombras orixínanse principalmente cara ao sur, onde nace a maior parte do brión. Pero en bosques pouco iluminados, por exemplo, calquera lugar pode ser apropiado e o brión pode nacer en calquera parte. Por tanto, se se perde no bosque, é máis útil ter o compás a man.
O brión non serviu paira atopar o norte, pero serviu paira o confort de nenos e pais. Varios países de zonas húmidas e frías, como os inuit, utilizaban o brión Sphagnum como absorbente nos cueiros dos nenos. Os inuit fabricaban cueiros de coiro animal e no seu interior púñaselles o brión, aproveitando a súa capacidade de absorción.
Cos anos, a tecnoloxía dos cueiros evolucionou, pero tiveron en conta a idea antiga. De feito, a compañía Johnson Johnson Inc. patentou en 2003 un composto engadido á celulosa dos cueiros ou comprimidas utilizados paira absorber exudaciones corporais pola fibra do brión Sphagnum.
Esta foi a capacidade de absorción de líquidos, a que máis propiciou o uso do brión. Por exemplo, en Gran Bretaña utilizouse paira a extinción de incendios. A extracción de auga de arroios que non teñen un caudal importante, por exemplo, paira apagar un incendio, era bastante difícil. Con todo, neste tipo de zonas, una especie de brión crece a beiras da auga e recolle grandes cantidades de auga paira sobrevivir. Por iso, en situacións nas que a auga era necesaria, este brión convertíase nunha fonte de auga que servía paira apagar o lume. De aí o nome de Fontinalis antipyretica a esta especie de brión, coñecida en moitas linguas con nomes relacionados coa auga.
Do mesmo xeito que a Fontinalis antipyretica, o Sphagnum magellanicum tamén habita nas beiras do río. Alí acumula auga nas súas fibras paira facer fronte a épocas de seca. Concretamente, ao encherse de auga, pode chegar a pesar 23 veces o seu peso en seco. Este brión contén células en forma de tonel paira recoller o líquido. Cando a planta sécase, estas células en forma de cubas expándense e faise un recolector do líquido.
Un grupo de científicos colombianos anunciou que a capacidade de absorción de Sphagnum magellanicum pode ser utilizada paira combater as verteduras de hidrocarburos. Os ríos colombianos están moi contaminados por este tipo de verteduras, en detrimento de animais e plantas. Buscando a solución a este problema, probáronse fibras vexetais con capacidade de absorción como o brión e a fibra de coco e cana. No estudo descubriron que a especie Sphagnum magellanicum é a que ten maior capacidade de absorción de líquido.
Ademais dos hidrocarburos, o brión é capaz de reter outros elementos. Por iso, tamén se utiliza paira filtrar as augas sucias, como augas acedas e tóxicas das industrias, que conteñen metais pesados ou sustancias orgánicas, aceites e deterxentes, etc.
Túrbaa está formada por plantas na primeira fase de putrefacción. Pode estar formada por varias plantas, segundo as cales se obtén una ou outra clase de turba. Una clase importante é túrbaa composta por especies de brión da familia Sphagnum. Este tipo de turba é moi utilizada en horticultura. Pola súa capacidade de manter a humidade do brión, incorpórase ao chan e mellora a capacidade de cultivo.
Ademais, túrbaa do brión Sphagnum, do mesmo xeito que outras turbas, serve como combustible. Túrbaa é un combustible fácil de usar, eficiente e de baixo custo que pode alcanzar a mesma calidade que o carbón vexetal. É rico en carbono e facilita a combustión. Por iso utilízase principalmente en calefacción doméstica e industrial.
O brión ten o maior valor económico e comercial en estado turba. Túrbaa do brión Sphagnum foi explotada comercialmente durante 150 anos. Ademais, en moitos países o uso deste tipo de combustibles aumentou debido á crise enerxética.
Pero a explotación masiva de túrbaa pode causar problemas. Esta actividade comercial deteriora e destrúe o hábitat natural, non só pola extracción de túrbaa, senón tamén pola degradación da contorna que xera o movemento obreiro, instrumental e de transportes. Este é o problema que teñen en Sudamérica. De feito, a maior parte das turberas do hemisferio sur, Sphagnum, atópanse nos 400 quilómetros cadrados da Terra do Lume. Os expertos consideran que algunhas turberas desta zona están en perigo de extinción e que se non se utiliza con coidado acabarase esta materia prima útil.
Gran parte da fibra de brión é fibra de dieta, é dicir, comestible. Así, por exemplo, en países como Finlandia ou Chile, utilizáronse en épocas de fame negra paira elaborar pan de brión. O brión, moi abundante nestes lugares, foi utilizado como materia prima cando só existía.
Segundo algúns estudos actuais, o brión pode ser una fonte paira obter a fibra que necesita o ser humano na alimentación e estase investigando paira o seu uso na produción actual de pan. Pero, a pesar de que se pode comer, son moi poucos os grupos ou animais que comen e non son o alimento básico de ningún deles. O porqué non está moi claro. O debate está aberto, pero ninguén deu ningunha razón.
Os científicos descubriron que certos brións teñen propiedades antibióticas e antitumorais mediante análises químicas. Os extractos de brións conteñen fenólicos que demostraron que impiden o crecemento de fungos e bacterias. Os concentrados destes extractos observaron capacidades antitumorais en animais de laboratorio.
Ademais, algúns brións presentan una serie de propiedades antisépticas que axudaron a curar as feridas. Ademais, o brión ten maior capacidade de absorción que o algodón e é II. Na Guerra Mundial, cando faltaba o algodón paira curar as feridas dos soldados, utilizábase o brión. E a infusión do brión utilizado na extinción de incendios, como Fontinalis antipyretica, serve paira reducir a febre. Por tanto, o brión pode ser tamén una herba medicinal.
Ademais, outras características físicas han permitido aos seres humanos utilizar o brión na súa vida cotiá. Polas súas fibras lixeiras utilizouse paira o recheo de colchóns e almofadas, así como paira a recollida de hortalizas, froitas, flores, etc., paira a súa utilización como tapa protectora durante o seu transporte.
Por tanto, o brión pode ter moitos e moi diferentes usos. Todos estes usos son pouco coñecidos, a pesar de que durante séculos o brión utilizouse paira moitas cousas. Ao longo da historia facilitou a vida de moitos no caso dos cueiros. Tamén cubrir as necesidades doutros cando se utilizou paira elaborar pan. Ou, se non é máis, colaborou na execución das necesidades estéticas, cando se utilizou paira decorar os belenes ou xardíns de Nadal.
Nos nacementos de Nadal, nos cueiros, paira apagar lumes, paira facer pan, no cultivo, como combustible, nos colchóns e almofadas, paira filtrar a auga, paira substituír ao algodón, herbas medicinais... Atoparán no futuro algún outro uso?