Físico G. Robert Kirchhoff
Elhuyar Fundazioa
Kirchhoff estudou na Universidade de Königsberg e realizou interesantes traballos sobre a teoría da electricidade. A corrente eléctrica, por exemplo, desprazábase pola velocidade da luz antes que ninguén.
A súa fama estendeuse cando en 1854 foi nomeado profesor de física de Heidelberg. Alí R. Atopouse con Wilhelm Bunsen. Preocupábase da fotoquímica de Buns, investigando a luz que pasara nos filtros de cores. Kirchhoff tiña influencia de Newton e formación matemática. Por iso a Bunsen recomendoulle utilizar o prisma ao investigar a luz, e ambos, proxectando a luz por unha ranura ao prisma, conseguiron o mesmo espectroscopio. As lonxitudes de onda da luz se refractaban de forma diferente e con distintas imaxes na ranura obtíñanse distintos espectros.
O uso do chisqueiro de Bunsen tamén foi beneficioso. A luz do chisqueiro era débil e non xeraba fondos luminosos. Desta maneira non se mesturaba coa luz que estaba a estudar ou coa luz dos minerais quentados até o seu máximo esplendor.
Utilizando o espectroscopio, Kirchhoff deuse conta de que cada elemento químico, cando se quentaba, deixaba determinadas liñas de cor. Por exemplo, o vapor de sodio incandescente deixa una dobre liña amarela. Dalgunha maneira, cada elemento deixa os seus impresións dixitais no espectroscopio e así se podía saber se estaba formado por calquera mineral ou elemento.
Cara a 1859 este sistema de recoñecemento da composición dos materiais estendeuse, atopándose con espectroscopio novos elementos químicos até entón descoñecidos. Por exemplo, Kirchhoff descubriu o cesio e o rubidio en 1860 e 1861 respectivamente.
Kirchhoff chegou máis lonxe co seu espectroscopio. Descubriu que a dobre liña brillante deixada polo sodio era igual á liña D representada por Fraunhofer no espectro solar. Tamén realizou outros ensaios auxiliares e concluíu que a luz do Sol atravesaba o vapor de sodio. Así que no Sol había sodio. Así, identificou tamén outras decenas de elementos.
Nas súas investigacións espectroscópicas demostrou: Cando a luz pasa a través dun gas, absorbe as lonxitudes de onda que o propio gas tería no seu punto máis alto. Este fenómeno coñécese a miúdo como a “lei de Kirchhoff”.
Posteriormente, a espectroscopia tamén tomou outro camiño. E é que a través do espectroscopio empezouse a estudar o Universo amplo e o interior dos átomos diminutos.
O físico Kirchhoff tamén tentou estudar o corpo negro. O corpo negro é o que absorbe as radiacións de todas as lonxitudes de onda que chegan a el. Por iso, Kirchhoff aseguraba que una vez que o corpo negro púñase incandescente emitiría todas as lonxitudes de onda.
Paira conseguir un corpo negro, Kirchhoff suxeriu construír una caixa con paredes negras no seu interior e un pequeno buraco nunha cara. Deste xeito, a radiación introducida a través do orificio apenas podía volver saír. Si por medio das radiacións colocábase a caixa perfectamente arriba, polo orificio sairían todas as lonxitudes de onda.
A investigación do corpo negro tivo una gran importancia paira a posterior publicación da teoría cuántica por parte de Max Planck.
O físico Kirchhoff faleceu en Berlín o 17 de outubro de 1887.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
