Fotografía de residuos plásticos en Europa
O centro tecnolóxico Gaiker-Ik4 analizou, a petición da Comisión Europea, as vantaxes e inconvenientes ambientais dos procesos actuais e en desenvolvemento da recuperación destes plásticos e/ou polímeros. Este estudo serviranos paira sacar una especie de "foto" dos residuos plásticos dos países da Unión Europea.
Paira iso, realizouse un inventario da composición plástica de seis tipos de residuos plásticos xerados na Unión Europea en 2005 e que poden xerarse nun futuro próximo (2015): envases, lixo doméstico, residuos de aparellos eléctricos e electrónicos, vehículos fóra de uso, residuos agrícolas e residuos de construción e demolición. É dicir, determináronse os polímeros máis habituais nestes residuos plásticos. Por unha banda, comprobouse que o polietileno de baixa densidade (LPDE) é o polímero máis presente nestes residuos plásticos. E sospéitase que seguirá sendo así, xa que este polímero é moi utilizado na fabricación de envases e embalaxes, entre outros. Doutra banda, é previsible que o uso de polietileno tereftalato (PET) e polipropileno (PP) aumente considerablemente nos próximos anos debido á crecente utilización de envases e de automoción e do sector eléctrico-electrónico respectivamente.
Segundo os datos, e tendo en conta os residuos destes seis tipos de plásticos, no ano 2005 recolléronse 23,6 millóns de toneladas de residuos plásticos, o que supón 34,8 millóns de toneladas en 2015.
Neste sentido, analizáronse as tecnoloxías que actualmente se utilizan paira o tratamento de residuos plásticos e que aínda se están desenvolvendo a nivel de laboratorio e como experiencia piloto. De todas elas, seleccionáronse tecnoloxías que permitan aumentar o grao de recuperación dos residuos plásticos actuais, como a reciclaxe mecánica e a reciclaxe química, e profundouse na valoración enerxética e na análise das súas características técnicas e servizos ambientais. Así como unha análise das condicións e da lexislación que facilitan ou limitan a posta en marcha destas tecnoloxías en cada país, analizando, entre outras cousas, as infraestruturas nacionais de recollida destes residuos, a súa composición e cantidades. Por último, realizouse una medición do impacto ambiental da recuperación de residuos plásticos.
Uno dos principais problemas de reciclaxe de plásticos é que o plástico chega mesturado con outros produtos na planta de reciclaxe. O transporte é tamén un obstáculo paira a aposta pola reciclaxe, xa que o custo do transporte impide a viabilidade de certos procesos. O informe elaborado polo centro tecnolóxico Gaiker-Ik4 revela que existe una gran diferenza de lexislación e recursos entre uns países e outros.
Principais conclusións
Á hora de elaborar o inventario de residuos plásticos da Unión Europea, bótase de menos os datos de volume de residuos que se xeran e tratan nos países recentemente integrados na Unión Europea.
Dos seis tipos de residuos analizados neste estudo, a área de envases é a que máis documentación recolle. Segundo os informes que anualmente se recollen na Unión Europea, no ano 2003 a maioría dos países cumpriron o nivel mínimo de reciclaxe de residuos plásticos de envases, que era do 15% (excepto Finlandia).
No caso dos residuos plásticos de aparellos eléctricos e electrónicos e vehículos fóra de uso, están sometidos á lexislación xeral a nivel europeo. Os obxectivos desta lexislación son a reciclaxe, a reutilización e a recuperación destes residuos. Con iso preténdese que o grao de reciclaxe e recuperación dos compoñentes plásticos sexa relativamente alto. Con todo, esta lexislación é máis recente que a lexislación de residuos de envases, polo que aínda non se dispón de datos deste tipo de residuos plásticos que se xeran e tratan.
No caso das construcións, demolicións e residuos plásticos agrícolas, con todo, non existe una lexislación xeral a nivel europeo que regule estes residuos, e os datos e estudos que nos informan sobre o volume de residuos xerados son de carácter local, e ocasionalmente recóllense datos nacionais.
No caso de España, por exemplo, é o quinto país que xera máis residuos plásticos e un dos que menos se recuperan. Hai, pois, que facer.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
