O computador do futuro
A industria informática non paira de miniaturizar os compoñentes e cada vez máis papel no computador. Hoxe en día hai ordenadores que coñecen a voz e cumpren o devandito, que coñecen a escritura, que reciben programas de televisión, que teñen teléfono inalámbrico, que envían fax desde calquera lugar a calquera lugar, etc. Segundo algúns investigadores, no futuro pódese pedir ao computador calquera cousa.
Mentres tanto, os escritores xúntanse pensando que un lle ofrecerá o que falta. As casas IBM e “Apple”, que até agora foron inimigas, por exemplo, están a piques de reunirse e facer investigacións conxuntas. Pola súa banda, ATT, especializada en telecomunicacións, veu a colaborar con Microsoft, líder en software informático, que se centrou na televisión interactiva.
Mellorando o microprocesador
Cando en 1971 Gordon Moore, fundador da casa “Intel”, afirmaba que as capacidades se dobrarían periodicamente, non estaba a facer ciencia ficción. Coñecía o seu traballo e desde entón forneceu procesadores denominados microordenadores compatibles que se difundiron polo mundo. O primeiro microprocesador realizado en 1971 contaba con 2.300 transistores e os realizados en 1992 con 1,2 millóns de transistores, cunha potencia media de 50 mips. (o “mips” é o acrónimo de “millóns de instrucións por segundo” e indica a potencia do microprocesador). O último microprocesador de Intel, o chamado “Pentium”, bateu todas as marcas, con 3,4 millóns de transistores e una potencia media de 100 mips.
Os grandes provedores de microprocesadores como o Intel ou o Motorola son difíciles de coñecer con detalle até onde chegarán a partir de aí. No entanto, paira o ano 2000 os microprocesadores terán una potencia de 2.000 mips e 100 millóns de transistores (quizais até 500 millóns). Todo isto, polo momento, non é máis que un anuncio e a tecnoloxía pode evolucionar máis rápido do esperado.
A capacidade do procesador depende do seu número de transistores. Cantos máis transistores dispoña, máis rápido o procesador calculará e tratará a información. Por tanto, cada vez hai que pór máis transistores en miniaturización. Actualmente os circuítos de transistores oscilan entre 0,8 e 0,6 micras (a micra é a milésima parte do milímetro). Tendo en conta que un pelo humano ten un espesor de 75 micras, é moi pequeno. Ademais, na actualidade, as tecnoloxías baseadas no silicio permiten afirmar que diminuirán até 0,1 micras.
Ademais, débese considerar a velocidade de traballo do procesador. O actual oscila entre os 16 e os 66 megahercios (MHz), é dicir, levan a cabo desde os 16 millóns en cada segundo até os 66 millóns de ciclos, pero se estima que chegarán pronto entre os 100 e os 200 MHz. Pero iso ten un obstáculo. Canto máis rápida é a velocidade do procesador, máis calor xérase. Por iso, nos circuítos cos procesadores máis rápidos disponse radiadores paira a difusión da calor.
Desta forma conséguense uns cantos megahercios máis, pero nese sentido a limitación da tecnoloxía está próxima. De feito, a medida que aumenta a calor, as características eléctricas do circuíto non se manteñen e poden producirse fenómenos non desexados.
No entanto, no futuro iranse incorporando cada vez máis transistores nos procesadores, con máis funcións. Até o momento utilizouse o coprocesador matemático paira realizar algúns cálculos, pero agora hai procesadores que tamén o fan.
Son e imaxe no computador
Na actualidade cada vez máis funcións nun mesmo procesador de tendencias (tratamento de imaxe, visualización, etc.) é a integración. Mentres o corazón dos microordenadores (é dicir, o microprocesador) é suficientemente potente como paira tratar as imaxes e o son, algúns fabricantes incorporaron ás súas máquinas cartóns electrónicos paira determinadas aplicacións. Chámano “multimedia”.
Collen o computador e engádenlle o cartón de audio e a de vídeo. O cartón de audio co micrófono ou a cadea “hi fi” conectada, recolle o son e converte o sinal analóxico en dixital. O cartón de vídeo fai o mesmo coas imaxes de cámara, magnetoscopio ou televisión. Por tanto, é posible visualizar o programa de televisión na pantalla do computador ou, pola contra, rexistrar as imaxes informáticas no videocase.
A comunicación entre equipos electrónicos incompatibles por si mesmos realízase mediante o termo “converxencia”. Se o sinal pódese converter en dixital (é dicir, se se pode colocar nun código binario que utiliza 0 e 1), pódese facer todo. Apple, por exemplo, incluíu as funcións de audio e vídeo nos computadores da serie. Estes computadores dixitalizan o son a 44,1 MHz (do mesmo xeito que os discos compactos) e tratan os sinais do bilingüismo segundo normas NC, PAL ou SECAM.
Computadores que coñecen a palabra e a escritura
Ademais, estes computadores coñecen algunhas palabras (mellor devandito, ordes). Abrir documento, pechar documento, pór cursiva ao texto, etc. o computador entende. Polo momento, a persoa non coñece todas as palabras que dixo (“full spech”), pero se espera que pronto alcance a potencia paira tratalas todas.
Paira coñecer as palabras, os computadores extraídos de Apple utilizan o sistema DSP (Dixital Signal Procesor) paira tratar os sinais de son e imaxe. Este sistema foi elaborado pola empresa norteamericana ATT, líder en telecomunicacións. De feito, o sistema DSP está concibido paira equipar o teléfono dos automóbiles. O usuario di un nome verbal e o propio aparello marca automaticamente o número do teléfono correspondente.
ATT creou ademais una nova empresa chamada EO paira desenvolver esta rama tecnolóxica. Queren conseguir un microordenador portátil sen teclado. Un microordenador con datos, fax e teléfono tamén os recibiría una vez coñecida a escritura. Desta forma, o usuario terá todos os servizos de telecomunicacións xunto co terminal de computador.
Na actualidade, a casa de Microsoft está na punta anterior realizando programas de computador. Hai uns meses presentou o primeiro sistema de coñecemento da palabra, pero ademais esta sociedade, líder na elaboración do programa, quere traballar noutros ámbitos.
Televisión por computador
Microsoft, Xeneral Instruments e Intel colaboran na elaboración dun novo produto paira o próximo ano. Trátase dunha caixa denominada “set-top-box”, que complementa ao decodificador de televisión por cable. Ademais dos programas por cable, o propietario da caixa disporá doutros servizos. Poderá seleccionar videoxogos, programas de compra (desde a televisión o usuario realizaría compras directamente) ou programas de televisión (películas).
A selección da película que cada un queira non se pode facer co sistema de cable actual. E é que se un espectador elixe una película, esta expándese a toda a rede e esta queda rapidamente saturada. Co fin de ofrecer a cada un deles o seu programa específico, será necesario modificar completamente o sistema de cable, substituíndoo por unha rede de computadores.
Esta rede, coñecida como ATM, é similar á rede RNIS (Réseau numérique à intégration de services), elaborada en Francia pola empresa Télécom. Na televisión pódese ter un programa elixido por cada usuario, pero a característica principal da rede é que é una banda moi ancha que pode transmitir simultaneamente moitos programas e películas de televisión.
Para que estes servizos funcionen, os actuais receptores de televisión deberán ser máis intelixentes e a caixa “Set-top-box” terá que ser máis parecida ao computador, é dicir, deberá ter tamén un disco duro. En canto ao disco duro, nos últimos tempos producíronse grandes avances. A firma Hewlett-Packard, a través do sistema Kittyhawk, creou o disco duro máis pequeno de todos os tempos. Pesa só 30 gramos e ten una capacidade de 40 megas.
Televisións intelixentes
En canto á televisión, deberá incluír no seu interior o procesador, a memoria, os decodificadores e o sistema DSP. Por último, deberá dispor de cartóns electrónicos en función dos servizos adquiridos polo usuario. Con eles almacenaríanse os datos, executaríanse as ordes e, se fose necesario, se descodificarían as informacións recibidas por cable.
Os últimos avances en cartóns electrónicos son importantes. Epson lanza en breve o seu cartón “Cardio”. Este cartón, que non ten nin 6 milímetros de espesor, ten a mesma intelixencia que o computador a pesar de que o seu tamaño non supera o cartón de crédito; microprocesador, memorias, disco duro, etc. Neste tipo de computadores, a medida que a tecnoloxía avanza, cámbiase una cartón no seu lector.
A medida que se avanza na miniaturización, os fabricantes están a preparar aparellos paira ofrecer novos produtos e servizos. Sabemos que paira finais de século imos dispor de case terminais universais, semi-computadores e semi-centralistas paira traballar en casa.
Con todo, o problema principal é conseguir una pantalla de televisión delgada. Niso están a traballar fabricantes como Toshiba ou Sharp.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
